Luchthartige kijk op de Middeleeuwen

Een boek van Marian de Haan is altijd een genot om te lezen. Haar nieuwste boek is geen uitzondering. Het geheim zit in het bonte gezelschap inwoners van Duynhaven, de Middeleeuwse stad waarin zij al haar verhalen laat plaatsvinden. Sinds haar debuut Een Hondenbaan heeft De Haan een serie opgebouwd rond de veertiende eeuwse familie Roosvelt. De lezer die de reeks volgt, maakt huwelijken, geboorten, ziekten en overlijdens mee. En natuurlijk een flinke dosis Middeleeuwse criminaliteit.
Toch is De Haan geen echte topper. Dat zit hem in de details. Haar boeken lezen als jeugdboeken, met een glimlach en een knipoog. Maar soms gooit ze moeilijke woorden ertussen die de gemiddelde twaalfjarige niet zal oppikken (zoals "anciënniteit"). De manier waarop ze  prostitutie beschrijft, komt naïef over. En het is jammer dat ze in één boek tal van misdaden propt die niets met elkaar te maken hebben. Dat gold voor al haar vorige boeken, en het gaat op voor De Eer Van De Familie, waarin een paar moorden gepleegd worden, mensen verdwijnen en een baby te vondeling wordt gelegd. Een goed opgebouwd intrige dat het hele boek beslaat is niet aan De Haan besteed.
De Eer Van De Familie is in de eerste plaats een deel van een familiekroniek. Het geeft een luchthartige kijk op de Middeleeuwen. Soms te luchthartig en te veel een potpourri van misdaden. Maar ik blijf haar boeken met plezier lezen en kijk al uit naar deel zeven.