Ik ga nog meer van Mankell lezen

De witte leeuwin speelt zich af in 1992. De Zweedse inspecteur Kurt Wallander wordt geconfronteerd met de verdwijning van makelaar Louise Åkerblom. Er zijn een aantal ongewone aspecten aan haar vermissing, maar Wallander voelt meteen aan dat ze dood moet zijn. En terecht, haar lichaam wordt ontdekt in de put van een verlaten boerderij op het Zweedse platteland.
Mankell heeft grotendeels twee verhaallijnen die met elkaar in verband staan. Enerzijds is er het moordonderzoek van Wallander, anderzijds speelt het boek zich af in Zuid Afrika waar fanatieke "Boere" proberen te voorkomen dat de zwarten het in hun land voor het zeggen krijgen. Ze willen Nelson Mandela, die dan net vrijgelaten is, vermoorden. De huurmoordenaar krijgt zijn training in Zweden.

Dit is geen politieroman waarbij je je afvraagt wie de dader is, waarom en hoe hij het klaargespeeld heeft. Al die vragen worden al vrij spoedig beantwoord. Het is meer een kat-en-muis-spel. Zowel in Zweden tussen Wallander en de mannen die de huurmoordenaar opleiden, als tussen de verschillende partijen in Zuid Afrika. Dit wordt door Mankell kunstig gedaan, waarbij de nodige doden vallen. Het is in elk geval goed voor een shot adrenaline in je aderen. Met name de passages die in Zuid Afrika spelen, zijn interessant om te lezen en bieden net wat meer dan de adrenaline. Het gaat over de verhouding van blanken in een veranderend Zuid Afrika ten opzichte van elkaar en van de zwarten.

Wallander is een persoon die gaandeweg het boek steeds zwaarmoediger wordt. Soms begrijpt hij het zelf niet meer waarom hij bepaalde keuzes maakt. Eerlijk gezegd, ik ook niet. Meestal maakt hij de indruk van een intelligente politieman, die voorziet dat zijn dochter in Stockholm gevaar loopt en haar meeneemt naar zijn woonplaats Ystad en later naar zijn vader op het platteland. Maar dan hoort hij dat de "bad guys" weten waar zijn dochter is. In plaats van haar in bescherming te nemen, of een hinderlaag op te zetten, laat hij haar aan haar lot over. Ze wordt vervolgens ontvoerd. Onbegrijpelijk dat hij zo stom doet. Het is wel goed voor de spanning.

Afgezien van deze en wat kleinere bezwaren, is De witte leeuwin een zeer goed leesbaar boek. Ondanks de ruim 500 bladzijden leest het vlot en is het prima om een weekend mee door te komen. Ik ga nog meer van Mankell lezen.