Een belofte voor de toekomst?

In De samenkomst combineert debutant Peter Weijenberg een spannend verhaal met bovennatuurlijke elementen. De plot gaat over een serie moorden in de fictieve stad Waalstad. Op de meest gruwelijke manieren komen in korte tijd misdadigers om het leven. De politie onderzoekt de moorden, maar kan geen enkele aanwijzing vinden, waardoor er overal in het land en elders in Europa sociale onrust en geweld losbarst. Er dreigt een Europese oorlog. Daarom stuurt Binnenlandse Zaken speciaal medewerker Erik Rood naar Waalstad om achter de waarheid te komen.

Die waarheid is uiteraard een bovennatuurlijke. Hoewel dat er zo dik bovenop ligt, duurt het eigenlijk veel te lang voordat die gedachte bij Rood opkomt. Uiteindelijk komt hij wel tot de juiste conclusie. Zijn werkgevers vinden het vreemd en willen hem niet geloven, waarop Rood reageert: 'Als je er voor openstaat is geen enkele waarheid vreemd.'

De samenkomst is zondermeer een zeer creatief werk. Alleen lijkt de fantasie soms volledig op hol te slaan, waardoor de werkelijkheid van Waalstad wel erg onwezenlijk overkomt. Overdrijven is Weijenberg ook niet vreemd, qua taalgebruik, getuige zinnen als: 'Erik kamde zijn haren, poetste snel zijn tanden en spoot een halve liter deodorant onder zijn oksels.' Maar ook de personages zijn meer bizarre typetjes die uit een stripverhaal zouden kunnen komen, zoals de hooghartige politiechef Zwart of de altijd naaklopende en seks bedrijvende familie Landier. Zo wordt het verhaal een groteske vervorming van de realiteit.

Als Weijenberg zijn ontstuimige creativiteit iets beter weet te beteugelen en het bovennatuurlijk element natuurlijker weet neer te zetten, kan hij zeker verder komen. De samenkomst overtuigt mij vooralsnog niet. Een belofte voor de toekomst?