Werkelijkheid en schijn

Enzo Marsman is freelance journalist en schrijft columns voor de Dageraad. Hij neemt het niet altijd even nou met de waarheid en heeft de neiging veel van wat hij schrijft te verzinnen.
Samen met zijn vrouw Laura gaat hij op vakantie naar Spanje. De redacteur van de krant vraagt hem een reportage te maken over de beweegredenen van mensen die op bedevaart gaan naar Santiago de Compostella. Tijdens een van de overnachtingen ontmoeten zij het Amerikaans echtpaar Sorell. De man is nogal opdringerig en dat kan Enzo slecht hebben.
Dan horen zij over de gebeurtenissen van 9/11. Op straat wordt Enzo gevraagd zijn mening hierover te geven. Enzo is dronken, doet zich voor als de Amerikaan Sorell en doet nogal controversiële uitspraken. Als het op televisie wordt uitgezonden, trekt dit de aandacht van de internationale veiligheidsdiensten. Zij doen hem een voorstel dat hij niet af kan slaan. Moet hij alleen zo nu en dan wat mensen interviewen, zodat de veiligheidsdiensten hen onder druk kunnen zetten? Daar staat een riante maandelijkse toelage tegenover en de hulp bij het uitgeven van een boek over begraafplaatsen, zijn grote hobby. Of hebben zij andere plannen met Enzo? Voorwaarde is dat hij de samenwerking met de veiligheidsdiensten voor iedereen, dus ook voor Laura, geheim moet houden.
Gaandeweg veranderen de opdrachten en raakt Enzo verstrikt in terroristische activiteiten van een moslimgroepering.
Schijngestalten, nemen niet veel mensen een schijngestalte aan en laten niet zien wie ze echt zijn? Wie kan je nog vertrouwen en bij wie moet je altijd op je hoede zijn?

De proloog van “Schijngestalten” is erg traag, met veel informatie, en als lezer heb je geen idee hoe het te plaatsen.
Als het verhaal begint, zit er ook nog niet veel vaart in. Gelukkig verandert dat als het verhaal zich verder ontwikkelt.
De schrijfstijl van Staf Schoeters is in dit boek erg breedsprakig, lange zinnen en wat wollig taalgebruik. Daar staat tegenover dat de historische achtergronden die vermeld worden leuk en leerzaam zijn.
Het verhaal zou veel aan kracht winnen bij kortere zinnen en er minder uitgeweid zou worden. In “Schijngestalte“ wordt de actualiteit, (de dreiging van) aanslagen door IS, op een goede manier verwerkt en de (mogelijke) werkwijze van terroristen duidelijk gemaakt.
Er zit er een duidelijke lijn in het verhaal en is de opbouw goed. Ondanks dat “Schijngestalten” aangekondigd is als thriller, vind ik het niet echt een thriller. Meer een actuele roman met historische uitstapjes.

Staf Schoeters (1949) studeerde geschiedenis en psychologie, naast scheepshersteller was hij ook vertaler, journalist en recensent. Sinds 1980 schreef hij 27 boeken (onder andere thrillers, verhalenbundels en historische romans). Dat Enzo Marsman in “Schijngestalten” een boek over historische begraafplaatsen schreef, net als Schoeters zelf deed, zou autobiografisch opgevat kunnen worden.
Hij heeft verschillende literaire prijzen gewonnen (Hercule Poirotprijs, Karel Barbierprijs).