Als in een sprookje, cliché maar aantrekkelijk

Er was eens een meisje dat liefdesbrieven schreef naar de vijf jongens van wie ze ooit gehouden heeft. Toen kwam de boze heks en verspreidde haar brieven…  

Het verhaal in Aan alle jongens van wie ik hield door Jenny Han doet aan als een sprookje vol leedvermaak en liefde. Met alle gevolgen van dien. Aan alle jongens van wie ik hield is een verhaal met een clichématig en voorspelbaar verloop, bevat tal van archetypische personages, maar blijft o-zo-heerlijk om te lezen. Want, niets is aantrekkelijker dan een goede portie humor, gecombineerd met een flinke lading leedvermaak. Toch?  

Lara Jean heeft in haar korte leven als puber aan vijf verschillende jongens op wie ze ooit verliefd was een brief geschreven, maar ze nooit verstuurd. Ze bewaart ze zorgvuldig in een hoedendoos, maar dan zijn ze toch van de een op de andere dag verdwenen. Al snel blijken de brieven bij de jongens bezorgd te zijn. Onder andere Josh, de ex-vriend van haar zus Margot, en playboy Peter krijgen haar brief. Terwijl Lara Jean stiekem nog gevoelens heeft voor Josh, besluit ze een nep-relatie aan te gaan met Peter. Maar al snel blijkt de nep-relatie voor Lara Jean niet de oplossing en raakt ze steeds meer verstrikt in een web van leugens.  

Het verhaal in Aan alle jongens van wie ik hield is vanaf de eerste letter uit te schrijven voor de lezer. Vanaf het moment dat de brieven ‘verdwijnen’ heb je al vermoedens wie er achter de daad moet zitten en ook kun je al vrij snel voorspellen hoe het verhaal in elkaar zit. Ook de personages zijn niet verrassend. De archetypische Peter voldoet door zijn rol als lacrosse-speler helemaal aan het beeld van de knappe playboy, z’n ex Genevieve heeft aan haar naam al genoeg om vooroordelen over zich af te roepen en vriendin Chris vervult de rol van ‘opstandeling’ prima. Zelfs het heerlijke betweterige zusje Kitty voldoet aan het vooraf geschapen beeld van een bijdehand zusje: “‘Had ik tegen jou?’ snauwt Kitty. ‘Nee, dat dacht ik al. Ik had het tegen mijn zus.’” Geen enkel personage reageert verrassend of ‘springt een keer uit de band’. Enige diepgang tref je aan in Lara Jean. Han beschrijft het innerlijk van Lara uitgebreid en maakt je op die manier deelgenoot van Lara Jeans psyche. Lara Jean wordt op die manier herkenbaar voor eenieder en haar naïviteit wordt bijna aandoenlijk.  

“Het zou nooit hij en ik zijn. Ondanks alles.” Toch bevat Aan alle jongens van wie ik hield enorm veel aantrekkingskracht. Al vrij snel boeit het verhaal en neemt het verhaal je mee tot de laatste letters. Ondanks de zoetsappigheid, het overbekende leedvermaak en alle voorspelbare ontwikkelingen weet Han je aandacht vast te houden. Het boek is humoristisch door de filmische beschrijvingen van diverse gebeurtenissen: “Ik raap een kiezel op van de oprit en ga onder het raam van Josh staan. Dan gooi ik een steentje omhoog.” Terwijl je het verloop van het verhaal uit kunt tekenen, blijf je toch nieuwsgierig en bekruipt je een ‘wat als het toch anders gaat’-gevoel. De lieve briefwisselingen tussen Peter en Lara Jean, de zoetsappige gebeurtenissen met Josh en Peter en Lara Jeans ‘kopzorgen’ helpen daar zeker aan mee. Ook Kitty draagt met haar frisse blik op de wereld bij aan het succes. Han combineert deze elementen met vlot taalgebruik en maakt daarmee het verhaal extra aantrekkelijk.     

Welk vermaak is er beter dan leedvermaak? Han heeft dit concept goed begrepen in haar nieuwe boek Aan alle jongens van wie ik hield. Diepgang, een uitgewerkte thematiek en een verrassend plot met volledig uitgewerkte personages zijn ver te zoeken in dit boek. Toch zorgt Han met haar feelgoodboek voor een portie vermaak. Lara Jean, Josh, Kitty en misschien Peter; allemaal stelen ze een stukje van je hart. Han neemt je mee in de sprookjeswereld van Lara Jean en haar liefdesbrieven.