Elke dag een druppel gif: indrukwekkend!!!

Ik zag de wereld door uw ogen. Het is alsof ik jaren aan een infuus heb gelegen en elke dag gif kreeg toegediend” zo ziet Maarten zijn jeugd uiteindelijk. Wilma Geldof beschrijft in Elke dag een druppel gif het verschrikkelijke en schrijnende verhaal van Maarten, een zoon van een NSB’er, in de tijd van de Tweede Wereldoorlog. En hoe? Met dit boek maakt ze indruk, grote indruk!

Maarten komt na de Tweede Wereldoorlog Hanne tegen, zijn nieuwe liefde. Wanneer hij een relatie met haar begint, komt zij achter de reünie die hij heeft van de hbs. Hij wil er niet naar toe en zij vraagt waarom niet. Dan moet hij zijn geschiedenis vertellen. Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak, was Maarten jong. Hij groeide op bij zijn ouders. Zijn vader was een NSB’er en Maarten groeide op met de ideeën van zijn vader. Voor Maarten was het leven in Nederland verschrikkelijk en het werd steeds slechter. Hoe zou hij WO II kunnen overleven? En wat gebeurt er na WO II met de zoon van een NSB’er?

Wilma Geldof vertelt meer dan een simpel oorlogsverhaal. Door het verhaal op te delen in verschillende delen, maakt ze de geschiedenis inzichtelijk. Het verhaal van Hanne en Maarten wordt onderbroken door stukken uit WO II. Zo lees je hoe Maarten in het begin van WO II naar een nieuwe school moest en daar enorm gepest werd, maar leest je ook hoe hij tijdens WO II in het leger terecht kwam. Aan het eind van het boek lees je over de enorme schuldgevoelens van Maarten. Door het heden en het verleden te mengen, geeft Geldof het verhaal een extra laag. De schuldvraag van Maarten en de schuldgevoelens van Hanne komen op die manier duidelijker naar voren.

Maarten kon er toch niets aan doen? Daar is de lezer van overtuigd wanneer hij dit boek leest. Dat heeft de auteur goed gedaan. Door mee te kijken met Maarten ervaar je hoe het is om op te groeien met een vader als NSB’er. Wie kan zijn vader nou niet geloven? De verschrikkelijke pesterijen die Maarten mee moet maken gaan bij de lezer door merg en been. De keren dat Maarten in elkaar geslagen wordt, blijven de lezer bij, maar het moment dat De Beer over hem heen piest, maakt de lezer misselijk. Geldof heeft deze gebeurtenissen zo levendig beschreven dat de lezer het voor zich ziet.

Al met al is Elke dag een druppel gif een wonderlijk verhaal, beschreven in ruim 350 pagina’s. Waar de meeste verhalen over WO II gaan over oorlogsslachtoffers, beschrijft dit verhaal een andere kant. Tegelijkertijd beschrijft Geldof ook het leven van een oorlogsslachtoffer. Ze weet het verhaal zo te brengen dat de lezer Maarten kan begrijpen en zelfs medelijden met hem krijgt. Daarbij gebruikt ze af en toe mooie, diepgaande zinnen, waardoor het boek een literair karakter krijgt. Wanneer Maarten erachter komt dat zijn vrienden, onder andere de mooie Eva, gedood zijn, wil hij weten wat de rol van zijn vader was bij dat verraad. Die schuldvraag maakt indruk bij de lezer. Helaas krijgt de lezer het antwoord. Geldof deed er beter aan dit open te laten, de lezer te zelf de kans te geven het antwoord te bedenken. Echter, dat kleine ‘missertje’ maakt het verhaal niet minder indrukwekkend. Elke dag een druppel gif wordt daarmee een boek dat niet ongelezen kan blijven. Het leven van Maarten moet bekeken worden. Zijn leven bij zijn ouders. “Elke dag een druppel.”