Hybrid smaakt naar meer!

Greet Ilegems debuteert op krachtige wijze met het eerste boek in de Hybrid-serie: De nieuwe wereld. Via emotionele passages waarbij de lezer de eenzaamheid en de pijn van Amina voelt, bespreekt ze thema’s als pesten en verschillen tussen arm en rijk. Dit combineert ze met een uitgebalanceerde dosis fantasie. Hybrid: De nieuwe wereld roept direct na het laatste woord om een vervolg!

“Kinderen waren ze nog maar, met niemand anders op wie ze konden terugvallen, vluchtend voor een maatschappij die hun geen kansen gaf, samengetroept op een schuilplek die hun een kort moment van voorspoed bracht.” Een van die kinderen is Amina. Zij groeit op in een achterstandswijk en krijgt de mogelijkheid te gaan studeren aan een belangrijke school, tussen alle rijke kinderen. De hele schoolcarrière gaat uitstekend en Amina lijkt een nieuwe toekomst tegemoet te treden. Maar dan gaat ze met haar vrienden Sebastian, Gauthier en Eléonore op een laatste schoolreis en ontdekken zij haar ware geschiedenis. Vanaf dat moment wordt alles anders en lijkt Amina alleen te staan. Hoe moet ze nu verder? Wat zal haar toekomst zijn?

“Ik was toen al niet meer goed genoeg voor jou.” De intense eenzaamheid waarin Amina leeft gaat door merg en been. Greet Ilegems beschrijft het leed van Amina zó goed dat dit tevens het leed van de lezer wordt. “Ze werd het gedrocht dat Eléonore van haar maken wou en smalend spuwde haar oude vriendin haar uit, terwijl Gauthier amper van zich liet horen.” De gevolgen van pesten en uitsluiting worden pijnlijk voelbaar. Het beeldende taalgebruik dat deze auteur veelvuldig gebruikt, maakt het verhaal extra aantrekkelijk. Zinnen als “…terwijl de wanden van de grot minzaam op hem neerkeken”, bepalen de spannende sfeer in het verhaal.

Niet alleen de mooie beschrijvingen in dit eerste boek van de Hybrid-serie maken indruk. Ook de gebeurtenissen en wendingen in het verhaal zorgen ervoor dat de lezer zich geen moment verveelt. Zo wil je als lezer al snel weten wat er in het verleden gebeurd is tussen Amina en Sebastian, maar zal je nog even op het antwoord moeten wachten. Ook blijft lang onduidelijk waar Amina de littekens op haar lichaam heeft opgedaan. Natuurlijk wil je weten wat er met Amina gaat gebeuren. Zinnen als “ ‘Je moet hier weg’, fluisterde hij alsof niemand anders het mocht horen” roepen veel spanning op. Ilegems gebruikt verschillende wendingen in het verhaal, maar geen wending lijkt onlogisch. Alles lijkt terug te komen op de thematiek: Amina wordt steeds teleurgesteld, buitengesloten of haar vertrouwen wordt geschaad.

Door continu met een ander personage mee te kijken, weet je als lezer meer dan de hoofdpersonages en dat werkt spanningsverhogend. Helaas zijn sommige passages moeilijk in het verhaal te plaatsen, waardoor onduidelijkheid  ontstaat. Zo blijft het lang onduidelijk wie Lucas is. Wat is zijn band met Amina en waar leeft hij? Zijn er misschien twee werelden naast elkaar? Ook het perspectief van de onbekende jongen roept vraagtekens op. Echter, de meeste vraagtekens worden naarmate het verhaal vordert beantwoord. Sommige personages, zoals de vader van Lucas en Eléonore, zorgen voor een extra laag: zij geven meer inzicht in het op zichzelf al boeiende verhaal.


Greet Ilegems brengt in De nieuwe wereld fantasie en de hedendaagse realiteit op vakkundige wijze samen. Middels onrealistische gebeurtenissen kaart ze realistische thema’s als pesten en uitsluiting aan. Waar het verhaal af en toe wat onduidelijk is door de perspectiefwisseling en de grote hoeveelheid personages, wordt het uniek door de gevoelige beschrijvingen. Na alle nare gebeurtenissen sluit Ilegems het boek op mooie wijze af. Haar boodschap, vertolkt door een van de personages, moge duidelijk zijn “dus je hoeft echt niet bang te zijn, omdat je anders bent dan de anderen, hoe zinloos het ook lijkt”, en smaakt naar meer. De lezer is nog niet klaar met Amina en met de Hybrid-serie!