Lijfstraf, vervreemdend en herkenbaar

Lijfstraf, het nieuwe jeugdboek van Elle van den Bogaart, werkt vervreemdend en herkenbaar tegelijk! Een wonderlijke combinatie, die zorgt voor een uniek verhaal! Het taalgebruik en de gelaagdheid is wellicht wat simpel, de boodschap is zeker de moeite waard!

Bowie is een jongen op de middelbare school. Sinds korte tijd denkt hij na over zijn geaardheid. Zijn klasgenoten, waar onder Rem, weten het zeker: Bowie is homo. En dat betekent blijkbaar dat je Bowie mag pesten. Dit gebeurt dan ook veelvuldig. Fleur, de ex van Rem, neemt het op voor Bowie. Ze heeft eigenlijk wel een oogje op Bowie en ze wil wraak nemen op Rem. Wanneer ze dat doet, begint Rem te dreigen. Fleur bedenkt dat ze op één manier echt wraak kan nemen.....

Het verhaal van Elle van den Bogaart past bij de doelgroep. Pesterijen, twijfel over je geaardheid, gestopte relaties en wraakgevoelens zijn voor veel jongeren herkenbaar. Echter, de manier waarop deze onderwerpen besproken worden, is uniek en vervreemdend. Dat maakt dat je over het onderwerp na gaat denken en dat je op mooie wijze je mening kunt vormen. Van den Bogaart heeft dit mooi voor elkaar weten te krijgen.

De verhaallijn is simpel, een minpuntje uit het boek. Een echte gelaagdheid is niet goed te herkennen en in een groot deel van het boek "gebeurt" er niet veel. Dat wil zeggen: niet op het gebied van actiespanning. Op het gebied van psychologische spanning gebeurt er van alles. Toch denk ik dat dit het boek wat minder aantrekkelijk maakt. De wending op 2/3 van het boek zorgt voor tempo in het verhaal. Dat maakt dat het verhaal toch nog aantrekkelijk wordt. Het einde van het verhaal is verrassend.

Elle van den Bogaart maakt het de lezer niet moeilijk door haar schrijfstijl. Het verhaal wordt beschreven vanuit twee perspectieven, Fleur en Bowie, waardoor het verhaal volledig verteld kan worden. Als lezer zie je de hele situatie van alle kanten. Dat werkt positief, maar het haalt een belangrijk spanningsliefhebber weg; jij weet al lang wat er gebeurd is, terwijl de hoofdpersoon nog niets weet. Wellicht was het verhaal vanuit een persoon, of onvolledig verteld, een betere keuze geweest.

Al met al denk ik dat Elle van den Bogaart een nuttig, maar simpel boek heeft geschreven. De verhaallijn is wat simpel, de gelaagdheid mist. Ook de stilistische schoonheid mis ik een beetje. Daartegenover staat de mooie boodschap en de unieke verwerking van het onderwerp. Elle van den Bogaart heeft hier, naar mijn mening, een boek geschreven voor de onervaren lezer. Deze lezer zal het verhaal goed kunnen volgen, de boodschap begrijpen. Voor de ervaren lezer, de lezer die wat meer zoekt, is dit boek wellicht wat te makkelijk!