Heb ontzag in deze sprookjeswereld

‘Wij. Gingen. Geschiedenis. Schrijven.’

Na de spannende dystopische roman Overstroomd brengt Eva Moraal twee Young Adultverhalen uit in de bundel Spring! Twee zeer verschillende verhalen, met twee zeer verschillende stijlen. Echter, één overeenkomst overheerst: beide verhalen leren hoe je los moet laten en in het leven moet duiken. Moraal laat met haar Spring! zien dat het leven je meer brengt wanneer je afwijkt van de bekende, beschermde paden. Letterlijk en figuurlijk.

In Spring! beschrijft Moraal het verhaal van Fien. Samen met haar beste vriend, Tom, gaat ze de route Galadriel klimmen, in het Rätikongebergte. Tijdens de klimtocht lijkt Tom louter aan zijn ex-vriendin te denken. Terwijl Fien beseft geheel klaar te zijn met Toms gezeur over zijn ex, ontdekt ze dat er zwaar weer op komst is. Ze concludeert dat een berg, ondanks dat ze er met Tom is, niet de beste plaats is om te zijn met onweer.
Continu onderbreekt Moraal Fiens klimtocht met een verhaal over en schoolbal, drie maanden later. Met het verhaal over het schoolbal laat Moraal de andere kant van Fien zien. Drie maanden na de beklimming laveert Fien onhandig op te hoge hakken, in een ongemakkelijke jurk, op het schoolbal.

De gekozen verhaalstructuur komt Spring! zeker ten goede. Niet alleen creëert Moraal de mogelijkheid spannende momenten uit te stellen en de spanning op te bouwen, ook laat ze de overeenkomsten tussen beide levensgebeurtenissen zien. Langzaam maar zeker laat ze beide verhalen bij elkaar komen, om zo tot de ontknoping van het verhaal te komen.
Vanaf de eerste letter waant de lezer zich, net als Fien, in de bergen. Zeer gedetailleerd en met uiterste precisie geeft Moraal weer hoe Fien laveert tussen de rotsen, waardoor ze een voor eenieder een helder en scenisch beeld schept. Vrijwel direct begrijpt de lezer Fiens gelukzalige gevoel wanneer ze in de bergen houdt. Tegelijkertijd is het dezelfde gedetailleerdheid die ervoor zorgt dat de lezer het zelfde ongemakkelijke gevoel als Fien ervaart tijdens het schoolbal: ze hoort daar niet. Niet op hakken. Niet in een jurk.
Helpend daarbij is het directe taalgebruik van Moraal: ‘O ja. Dit deel van mijn ontsnappingsplan is duidelijk wat minder goed doordacht.’ Het zorgt door de broodnodige portie humor, maar doordringt de lezer ook van de ernst van het verhaal.

Tegen het einde van Spring! laat Moraal beide levensgebeurtenissen dichter bij elkaar komen en nadert ze haar boodschap. Met een prachtige, symbolische afronding sluit ze haar eerste verhaal af.

‘Ik klim.
Ik klom.
(…)
Ik klom.
Ik klim.’

Even positief lijkt Moraals tweede verhaal In oorlog en liefde is alles geoorloofd. Beduidend korter en simpeler qua stijl lijkt dit verhaal, maar evenwel effectief. Tara moet haar broer naar een LARP-festival brengen en mist daardoor haar eigen, zo belangrijke, schoolbal. Mokkend en zeurend kijkt ze naar de gevechten tussen de verschillende LARP-personages. Dan ontdekt ze dat ook het LARP-festival haar iets goeds kan brengen.

Ook hier hanteert Moraal een uiterst gedetailleerde en directe schrijfstijl. Toch lijkt dit verhaal afstandelijker en minder emotioneel dan het eerste. Waar Fien je hart vanaf het begin steelt, lijkt Tara langere tijd emotioneel niet aan te raken. Haar omgeving lijkt de boosdoener: de LARP-wereld blijft een bijzondere, niet te begrijpen wereld. Moraal hanteert voor In oorlog en liefde is alles geoorloofd simpelweg te weinig pagina’s om deze wereld echt te doorgronden.
Toch wordt ook dit verhaal, hetzij wat later dan Spring! aantrekkelijk. Langzaam maar zeker verandert Tara’s leven in een sprookje. Een sprookje waarin ook de lezer lekker weg kan dromen.