Maurice

Het verhaal in Maurice is op zich niet heel bijzonder: Jongen ontdekt tijdens het opgroeien dat hij op mannen valt, ontmoet een andere jongen en begint hier een relatie mee, tot deze relatie tenslotte beëindigd wordt. Zo op het eerste oog een nogal standaard coming-of-age verhaal over een homoseksuele jongeman.

Maar het was geen standaard verhaal voor de tijd waarin dit boek geschreven werd. Forster schreef dit boek in 1914, maar wilde het pas na zijn dood laten publiceren (1970). Eerder uitgeven zou een bedreiging van zijn carrière geweest zijn. In de tijd van het schrijven van dit boek was er een wet van kracht die “verregaande onfatsoenlijkheid” tussen mannen illegaal maakte, de wet waaronder bijvoorbeeld Oscar Wilde ook veroordeeld werd. Pas in de jaren ‘60 werd seksualiteit tussen mannen legaal. Dit wordt in het boek zelf maar licht aangestipt, namelijk op het moment dat Maurice de liefdesverklaring van Clive afwijst:

“I’m thankful it’s into your hands I fell. Most men would have reported me to the Dean or the Police.”

Gezien de tijd waarin het geschreven is, waarin homoseksualiteit illegaal is en gezien wordt als een ziekte, is het ineens een gewaagd verhaal.

De thema’s in Maurice zijn nog steeds actueel: Moed durven tonen in een vijandige wereld en het accepteren van homoseksuele gevoelens. Ook thema’s als de rol van godsdienst en sociale conventies komen aan bod, bijvoorbeeld over de standaard van kinderen krijgen:

“Why always children? For love to end where it begins is far more beautiful, and Nature knows it”.

Kortom, de nog steeds actuele thema’s maken dat het boek nog steeds goed leesbaar is en voor herkenning kan zorgen. Het lijkt een dertien in een dozijn verhaal, maar moet dus vanuit de tijdsgeest gelezen worden waarin homoseksualiteit illegaal was en gezien werd als een ziekte. Vanuit die tijd bekeken is het een gewaagd, vernieuwend boek waar moed nodig was om homoseksualiteit zo openlijk te beschrijven. Mijn bewondering van het boek is vooral daarop gebaseerd.