Geen pais en vree in dit konijnenboek

Konijn vijfje heeft een angstig visioen. Wat er precies staat te gebeuren, weet hij niet. Alles wat hij weet is dat ze moeten maken dat ze weg zien te komen! De leider heeft daar echter niet echt oren naar. Gelukkig neemt Hazelaar hem wel serieus en uiteindelijk vertrekken ze met een klein groepje konijnen. Na een gevaarlijke reis komen ze aan op waterschapsheuvel. Daar dient het volgende probleem zich aan: Ze hebben geen vrouwtjes. Dat leidt tot nieuwe avonturen. Zal het de konijnen lukken om een succesvolle kolonie te starten?

Waterschapsheuvel is opgedeeld in vier delen, die weer elk een aantal hoofdstukken bevatten. Elk hoofdstuk start met een zorgvuldig uitgezochte quote. In de hoofdstukken worden de avonturen van de konijnen beschreven. Af en toe wordt dit afgewisseld door een mythisch verhaal wat de konijnen elkaar vertellen. Ook hier blijkt grote zorgvuldigheid uit. Er is een hele wereld geschapen waarin de konijnen hun eigen taal, eigen geloof en eigen mythes hebben.

Het boek leest gemakkelijk weg en heeft met de konijnen schattige personages. Toch hoeft de lezer geen vrolijk kinderverhaal te verwachten. De konijnen maken veel gevaren mee, veroorzaakt door mensen en roofdieren. Maar ook onder konijnen zelf is het niet altijd pais en vrai. Vanaf het derde deel, als de konijnen van Hazelaar naar Efrafa gaan om daar vrouwtjes te halen, wordt dit steeds duidelijker. Onderdrukking, gevechten, dood, het komt allemaal aan bod. Het is ook in dit deel, dat de spanning goed op gang komt.

Al met al een fijn leesbaar boek met meer diepgang en zwaardere thema’s dan je op het eerste gezicht zou verwachten bij een boek over konijnen.