Sfeervol, maar te traag verhaal

De warme, sfeervolle omslag van De belofte van de wolven nodigt meteen uit tot lezen. Het verhaal speelt zich 14.000 jaar geleden af. Het is tijd voor de roedel wolven uit het Brede Dal om de pasgeboren welpjes in hun midden te accepteren. Een van de wolven heeft echter de afspraken van de roedel geschonden door een nest met een uitheemse vader te krijgen. Moeder wordt verbannen, de welpjes worden omgebracht. Behalve Kaala, die door tussenkomst van de Grootwolven in leven wordt gelaten. Als lezer volg je hoe Kaala met vallen en opstaan deel leert uit te maken van de roedel. De welpjes worden voor verschillende uitdagingen gesteld om hun waarde voor de roedel te bewijzen, maar de grootste uitdaging moet voor Kaala nog komen: Zij is voorbestemd om de broze verstandhouding tussen mens en wolf weer in evenwicht te brengen.

Hearst heeft het leven van de wolven in een roedel met al hun gedragingen en gebruiken mooi omschreven. De wolven komen realistisch over. Wel zit er ook een spiritueel tintje aan het verhaal in de vorm van de geestwolf waar Kaala zo nu en dan contact mee heeft. De legende die de roedel wolven kent en leert aan de welpen, vermenselijkt de wolven. Toch doet dit niet af aan de geloofwaardigheid van het verhaal.

Het is een sfeervol verhaal, maar het tempo ligt wel erg laag. Daardoor wordt het verhaal nergens echt spannend, ondanks het conflict dat tussen de mensen en de wolven het hele verhaal broeit. In de laatste hoofdstukken lijkt de langverwachte oorlog dan eindelijk aan te gaan breken, maar zelfs dan is er meer gepraat dan actie. En als er dan eindelijk actie komt, is dat ook zo weer over. Alle conflicten worden te snel en te gemakkelijk opgelost. Het verhaal geeft hierdoor een wat afgeraffelde indruk.

Al met al is het een interessant verhaal, maar het had met wat meer pit gebracht mogen worden.