Lezersrecensie
Ontroerend, maar niet constant boeiend
OVER DE AUTEUR:
Ralf Mohren (1970) studeerde Nederlandse taal-en letterkunde aan de Universiteit Utrecht en geeft les op een middelbare school. Zijn debuutroman Tonic verscheen in 2015 bij Meulenhoff. Hij woont met zijn gezin in Eindhoven.
OVER DE COVER:
Blauwe ondergrond en in fel gele letters de titel. Daar overheen zwarte vogels, waarvan de betekenis duidelijk wordt na het lezen van het boek. De cover spreekt mij jammer genoeg niet zo aan.
OVER DE INHOUD EN MIJN MENING:
Een verhaal over de worsteling van Arthur m.b.t.: loskomen, volwassen worden, verkeerde keuzes, heimwee, vertwijfeling, vervreemding en verlies.
Het boek begint met een quote van Tip Marugg (Antilliaans schrijver en dichter)
Hoe lang reeds heb ik niet om de haverklap dure eden afgelegd, het hele bekende rijtje en nog veel meer, want er is altijd het besef in mij aanwezig geweest dat het anders moet. Maar tegelijkertijd ook dat het niet anders kan.
Tip Marugg, In de straten van Tepalka.
Eind jaren 90 is de dan 27 jarige Arthur afgestudeerd als leraar Nederlands en na 4 maanden les te hebben gegeven op een VMBO besluit hij dat het tijd is om het roer om te gooien en zijn eigen weg te gaan ver van zijn ouders vandaan. Hij solliciteert naar een functie als leraar Nederlands op een HAVO/VWO op Curaçao en wordt aangenomen.
Arthur is erg beschermd opgevoed en wil loskomen van zijn ouders en zelfstandig worden. Ontdekken wie hij is, wat hij kan en wil, een kant van zichzelf ontdekken die hij nog niet kent. Zijn ouders tonen dat hij het alleen kan en denkt dat Curaçao hem hierbij zal helpen.
Op zoek naar zichzelf vertrekt hij vol verwachting naar Curaçao. Hij maakt kennis met enkele Nederlandse leraren die hun leven op Curaçao hetzelfde leven als in Nederland alleen is het daar een stuk warmer.
Zijn buurman Ralph Veerman een duister, maar behulpzaam persoon is echter van mening dat je anders moet leven dan in Nederland wil je je ooit thuis gaan voelen op Curaçao en één worden met de mensen en de cultuur. Daarom sleept Ralph Arthur mee naar kroegen, restaurants en de vrouwen van Campo Alegre. Drinken en roken te veel en gooien zich in het uitgaansleven. Aan de snikhitte dagen moet hij wennen en zijn slopend.
Ralph is Arthur’s beste vriend, maar tevens zijn grootste vijand.
Hij kan niet wennen aan het leven daar, krijgt er geen grip op en heeft heimwee. Regelmatig mailt en belt hij met zijn ouders, maar verzwijgt de echte toestand waarin hij verkeert. Ondertussen gaat het qua gezondheid slecht met zijn vader en hij piekert hier veel over.
Curaçao wordt in het boek niet beschreven als het idyllische eiland, maar laat een duistere kant zien. En juist in dit onheilspellende gedeelte van het eiland wordt Arthur meegesleept door Ralph. Het doet hem geen goed.
Er zijn momenten dat hij niet weet of het allemaal echt is of droomt. De twijfel slaat toe en hij kan zijn gedachtegang niet meer ordenen. Door een eclips wordt het eiland even helemaal zwart en Arthur gaat op zoek naar licht: boven op de Christoffelberg. Daar komt hij definitief los. Hij belandt in het ziekenhuis, krijgt medicatie die hij zeer onregelmatig of niet inneemt en gaat voor gesprekken naar psychiater Hollander.
Deze roman vertelt het verhaal van een jongeman die ontredderd en losgeslagen op Curaçao leeft en geen idee heeft wat hij moet of hoe het anders kan. Finaal de weg kwijt is. De fles alcohol is zijn beste vriend geworden. Arthur vraagt zich af: Wie kent zichzelf eigenlijk wel? Wil hij ontsnappen aan de realiteit? Is Ralph de verkeerde vriend? Beseft hij dat dit niet de manier is om los te komen van zijn ouders? Heeft hij een verkeerde beroepskeuze gemaakt? Wilde hij zijn ouders m.n. zijn vader niet teleurstellen? Is hij te perfectionistisch? Of hoort hij gewoon in Nederland en is het heimwee? De auteur weet de antwoorden hierop goed verborgen te houden.
Het verhaal kon mij niet constant boeien, omdat er wel heel veel over het uitgaansleven wordt verteld. Veel alcohol en vrouwen wat het verhaal langdradig maakt. Dit had voor mijn gevoel in veel minder pagina’s samengevat kunnen worden. Er wordt ook wel ingegaan op de geestelijke toestand van Arthur, maar voor mijn gevoel net niet diep genoeg. Er wordt b.v. weinig verteld over zijn behandeling bij de psychiater. Dit is jammer, want het is een goed verhaal, maar de nadruk ligt te veel op het uitgaansleven en het plot is niet verrassend. De vader-zoonrelatie wordt wel mooi en ontroerend beschreven. De achterflap sprak mij zeer aan, maar jammer genoeg stelt het boek mij enigszins teleur of had ik te hoge verwachtingen?
De auteur heeft een fijne humoristische schrijfstijl. Weet zinnen prachtig en niet alledaags te verwoorden. De hoofdstukken zijn kort. De schrijver geeft je echt een kijkje in het hoofd en de ziel van Arthur waardoor ik een goed beeld kreeg van hem en kon meeleven.
Quotes:
Leven is een seksuele overdraagbare ziekte met dodelijke afloop.
Op je plaats zijn begint bij jezelf, niet op de plek waar je bent.
Ralf Mohren (1970) studeerde Nederlandse taal-en letterkunde aan de Universiteit Utrecht en geeft les op een middelbare school. Zijn debuutroman Tonic verscheen in 2015 bij Meulenhoff. Hij woont met zijn gezin in Eindhoven.
OVER DE COVER:
Blauwe ondergrond en in fel gele letters de titel. Daar overheen zwarte vogels, waarvan de betekenis duidelijk wordt na het lezen van het boek. De cover spreekt mij jammer genoeg niet zo aan.
OVER DE INHOUD EN MIJN MENING:
Een verhaal over de worsteling van Arthur m.b.t.: loskomen, volwassen worden, verkeerde keuzes, heimwee, vertwijfeling, vervreemding en verlies.
Het boek begint met een quote van Tip Marugg (Antilliaans schrijver en dichter)
Hoe lang reeds heb ik niet om de haverklap dure eden afgelegd, het hele bekende rijtje en nog veel meer, want er is altijd het besef in mij aanwezig geweest dat het anders moet. Maar tegelijkertijd ook dat het niet anders kan.
Tip Marugg, In de straten van Tepalka.
Eind jaren 90 is de dan 27 jarige Arthur afgestudeerd als leraar Nederlands en na 4 maanden les te hebben gegeven op een VMBO besluit hij dat het tijd is om het roer om te gooien en zijn eigen weg te gaan ver van zijn ouders vandaan. Hij solliciteert naar een functie als leraar Nederlands op een HAVO/VWO op Curaçao en wordt aangenomen.
Arthur is erg beschermd opgevoed en wil loskomen van zijn ouders en zelfstandig worden. Ontdekken wie hij is, wat hij kan en wil, een kant van zichzelf ontdekken die hij nog niet kent. Zijn ouders tonen dat hij het alleen kan en denkt dat Curaçao hem hierbij zal helpen.
Op zoek naar zichzelf vertrekt hij vol verwachting naar Curaçao. Hij maakt kennis met enkele Nederlandse leraren die hun leven op Curaçao hetzelfde leven als in Nederland alleen is het daar een stuk warmer.
Zijn buurman Ralph Veerman een duister, maar behulpzaam persoon is echter van mening dat je anders moet leven dan in Nederland wil je je ooit thuis gaan voelen op Curaçao en één worden met de mensen en de cultuur. Daarom sleept Ralph Arthur mee naar kroegen, restaurants en de vrouwen van Campo Alegre. Drinken en roken te veel en gooien zich in het uitgaansleven. Aan de snikhitte dagen moet hij wennen en zijn slopend.
Ralph is Arthur’s beste vriend, maar tevens zijn grootste vijand.
Hij kan niet wennen aan het leven daar, krijgt er geen grip op en heeft heimwee. Regelmatig mailt en belt hij met zijn ouders, maar verzwijgt de echte toestand waarin hij verkeert. Ondertussen gaat het qua gezondheid slecht met zijn vader en hij piekert hier veel over.
Curaçao wordt in het boek niet beschreven als het idyllische eiland, maar laat een duistere kant zien. En juist in dit onheilspellende gedeelte van het eiland wordt Arthur meegesleept door Ralph. Het doet hem geen goed.
Er zijn momenten dat hij niet weet of het allemaal echt is of droomt. De twijfel slaat toe en hij kan zijn gedachtegang niet meer ordenen. Door een eclips wordt het eiland even helemaal zwart en Arthur gaat op zoek naar licht: boven op de Christoffelberg. Daar komt hij definitief los. Hij belandt in het ziekenhuis, krijgt medicatie die hij zeer onregelmatig of niet inneemt en gaat voor gesprekken naar psychiater Hollander.
Deze roman vertelt het verhaal van een jongeman die ontredderd en losgeslagen op Curaçao leeft en geen idee heeft wat hij moet of hoe het anders kan. Finaal de weg kwijt is. De fles alcohol is zijn beste vriend geworden. Arthur vraagt zich af: Wie kent zichzelf eigenlijk wel? Wil hij ontsnappen aan de realiteit? Is Ralph de verkeerde vriend? Beseft hij dat dit niet de manier is om los te komen van zijn ouders? Heeft hij een verkeerde beroepskeuze gemaakt? Wilde hij zijn ouders m.n. zijn vader niet teleurstellen? Is hij te perfectionistisch? Of hoort hij gewoon in Nederland en is het heimwee? De auteur weet de antwoorden hierop goed verborgen te houden.
Het verhaal kon mij niet constant boeien, omdat er wel heel veel over het uitgaansleven wordt verteld. Veel alcohol en vrouwen wat het verhaal langdradig maakt. Dit had voor mijn gevoel in veel minder pagina’s samengevat kunnen worden. Er wordt ook wel ingegaan op de geestelijke toestand van Arthur, maar voor mijn gevoel net niet diep genoeg. Er wordt b.v. weinig verteld over zijn behandeling bij de psychiater. Dit is jammer, want het is een goed verhaal, maar de nadruk ligt te veel op het uitgaansleven en het plot is niet verrassend. De vader-zoonrelatie wordt wel mooi en ontroerend beschreven. De achterflap sprak mij zeer aan, maar jammer genoeg stelt het boek mij enigszins teleur of had ik te hoge verwachtingen?
De auteur heeft een fijne humoristische schrijfstijl. Weet zinnen prachtig en niet alledaags te verwoorden. De hoofdstukken zijn kort. De schrijver geeft je echt een kijkje in het hoofd en de ziel van Arthur waardoor ik een goed beeld kreeg van hem en kon meeleven.
Quotes:
Leven is een seksuele overdraagbare ziekte met dodelijke afloop.
Op je plaats zijn begint bij jezelf, niet op de plek waar je bent.
1
Reageer op deze recensie
