Lezersrecensie
Een goed psychologisch verhaal
De cover laat een lief, onschuldig meisje met haar knuffel zien; achter haar een bos in mooie herfstkleuren. Toch heeft de donkere positie van het meisje iets onheilspellends.
Zeker in combinatie met de titel: ‘Met onbedachte rade’.
Dit roept vraagtekens op. Worden deze aan het eind van het verhaal beantwoord?
Eefje is zeven jaar als haar jongere zus Kiki, die in een rolstoel zit, verongelukt en in een ravijn belandt. Ze is op slag dood. Het gebeurt tijdens de jaarlijkse vakantie in Toscane, Italië. Voordat Eefje beseft wat er is gebeurd zit ze met haar ouders op het politiebureau waar ze vol van verdriet vertellen dat Kiki is overleden door een noodlottig ongeval.
Vanaf dat moment mag er thuis niet meer over Kiki gepraat worden.
Het verhaal wordt, in eenvoudige bewoording en met prettige schrijfstem, vanuit het perspectief van Eefje verteld. Jammer dat er door het boek heen het woord ‘ik’ of ‘ze’ in één zin vaker voorkomen, terwijl dit niet nodig is.
De auteur neemt de lezer mee naar Eefjes jeugd in Nederland en de vakanties in Italië afgewisseld met haar volwassen leven in het heden.
Hierdoor krijgt de lezer een goed beeld van wat en wanneer zich iets heeft afgespeeld en hoe Eefje op dat moment in het leven staat.
‘De klap waarmee je zusje neerkwam op de rotsen zal ik nooit vergeten. Nog steeds word ik er misselijk van als ik eraan denk.’
Eefje wordt regelmatig geconfronteerd met de dood van Kiki; haar moeder kan het niet laten om Eefje er aan te herinneren dat ze de dood van haar zusje op haar geweten heeft. Ze wordt dagelijks gekwetst en niet gehoord of gezien door haar moeder. Eefje gaat gebukt onder een groot schuldgevoel en is bang dat er iets met haar vader gebeurt; ze ontwikkelt een dwangstoornis waarvoor ze onder behandeling gaat bij psychologe Mariëtte.
Haar vader vlucht in zijn werk en moeder heeft het te druk met haar eigen treurnis.
Ze groeit op in een door verdriet verscheurd gezin. De gevolgen hiervan zie je terug in de puberteit en volwassen leven van Eefje.
De auteur weet zich goed te verplaatsen in de gedachtegang en beleefwereld van Eefje. Het verdriet en boosheid van moeder wordt beeldend beschreven. Vader is voornamelijk op de achtergrond aanwezig; je leest dat hij Eefje helpt en steunt, maar niet opgewassen is tegen zijn vrouw. Haar vriend heet Ferdinand, meer kom je niet te weten. Eefje kan het blijkbaar (nog) niet aan dat er iemand in haar leven is die om haar geeft; ze houdt de boot af onder het mom van ‘druk’.
Eefje besluit op jonge leeftijd het ouderlijk huis te verlaten en verbreekt het contact met haar ouders.
Het gaat jaren goed met Eefje totdat ze zich laat verleiden door een oom om naar de vijfenzeventigste verjaardag van haar dementerende moeder te komen die in een verzorgingshuis verblijft.
Haar vader is inmiddels overleden. Dat feestje is de trigger die het goed verstopte verleden weer in alle hevigheid terug laat komen. Ze zoekt hulp bij psycholoog Christiaan; als deze niet doet wat ze had gehoopt gaat ze zelf aan de hand van het italiaanse politiedossier, dat ze in een koffertje vindt, op zoek naar de waarheid. Is zij inderdaad betrokken bij de dood van Kiki? Hoe gruwelijk deze waarheid ook zal zijn; ze moet het weten om eindelijk rust te kunnen vinden.
Hij MOET mij helpen, dat is hij aan me verplicht. Woest adem ik in en uit. Nadenken Eef, nadenken voordat je iets zegt.
Voor de goede lezer is het een en ander al snel duidelijk. Het verhaal heeft weinig actie waardoor het de lezer niet nagelbijtend op het puntje van zijn stoel laat zitten.
Toch wil je verder lezen, mede omdat je wilt weten hoe het afloopt met Eefje, haar psychologische problemen en of haar gedachtengang wel zo logisch is. En wat is er met Giovanni aan hand en wat heeft Luigi met zijn eigenaardig gedrag te verbergen?
Het is gevoelsmatig geen thriller, maar een psychologische roman met aan het eind een vleugje spanning en een werkelijk verbijsterend slot. Het is wel een roman die goed in elkaar zit en waar menig lezer oprecht van zal kunnen genieten. Het verhaal laat zien wat een jeugdtrauma met iemands leven doet en hoe je hierdoor wordt gevormd.
Van deze auteur wil je meer lezen; gelukkig wordt er al gewerkt aan een tweede thriller.
Ik kijk ernaar uit.
Knap debuut!
Verhaal: 4 ****
Spanning: 3 ***
Psychologie: 4 ****
Leesplezier: 4 ****
Schrijfstijl 4½ ****
Taalkundig: 3½ ***
Zeker in combinatie met de titel: ‘Met onbedachte rade’.
Dit roept vraagtekens op. Worden deze aan het eind van het verhaal beantwoord?
Eefje is zeven jaar als haar jongere zus Kiki, die in een rolstoel zit, verongelukt en in een ravijn belandt. Ze is op slag dood. Het gebeurt tijdens de jaarlijkse vakantie in Toscane, Italië. Voordat Eefje beseft wat er is gebeurd zit ze met haar ouders op het politiebureau waar ze vol van verdriet vertellen dat Kiki is overleden door een noodlottig ongeval.
Vanaf dat moment mag er thuis niet meer over Kiki gepraat worden.
Het verhaal wordt, in eenvoudige bewoording en met prettige schrijfstem, vanuit het perspectief van Eefje verteld. Jammer dat er door het boek heen het woord ‘ik’ of ‘ze’ in één zin vaker voorkomen, terwijl dit niet nodig is.
De auteur neemt de lezer mee naar Eefjes jeugd in Nederland en de vakanties in Italië afgewisseld met haar volwassen leven in het heden.
Hierdoor krijgt de lezer een goed beeld van wat en wanneer zich iets heeft afgespeeld en hoe Eefje op dat moment in het leven staat.
‘De klap waarmee je zusje neerkwam op de rotsen zal ik nooit vergeten. Nog steeds word ik er misselijk van als ik eraan denk.’
Eefje wordt regelmatig geconfronteerd met de dood van Kiki; haar moeder kan het niet laten om Eefje er aan te herinneren dat ze de dood van haar zusje op haar geweten heeft. Ze wordt dagelijks gekwetst en niet gehoord of gezien door haar moeder. Eefje gaat gebukt onder een groot schuldgevoel en is bang dat er iets met haar vader gebeurt; ze ontwikkelt een dwangstoornis waarvoor ze onder behandeling gaat bij psychologe Mariëtte.
Haar vader vlucht in zijn werk en moeder heeft het te druk met haar eigen treurnis.
Ze groeit op in een door verdriet verscheurd gezin. De gevolgen hiervan zie je terug in de puberteit en volwassen leven van Eefje.
De auteur weet zich goed te verplaatsen in de gedachtegang en beleefwereld van Eefje. Het verdriet en boosheid van moeder wordt beeldend beschreven. Vader is voornamelijk op de achtergrond aanwezig; je leest dat hij Eefje helpt en steunt, maar niet opgewassen is tegen zijn vrouw. Haar vriend heet Ferdinand, meer kom je niet te weten. Eefje kan het blijkbaar (nog) niet aan dat er iemand in haar leven is die om haar geeft; ze houdt de boot af onder het mom van ‘druk’.
Eefje besluit op jonge leeftijd het ouderlijk huis te verlaten en verbreekt het contact met haar ouders.
Het gaat jaren goed met Eefje totdat ze zich laat verleiden door een oom om naar de vijfenzeventigste verjaardag van haar dementerende moeder te komen die in een verzorgingshuis verblijft.
Haar vader is inmiddels overleden. Dat feestje is de trigger die het goed verstopte verleden weer in alle hevigheid terug laat komen. Ze zoekt hulp bij psycholoog Christiaan; als deze niet doet wat ze had gehoopt gaat ze zelf aan de hand van het italiaanse politiedossier, dat ze in een koffertje vindt, op zoek naar de waarheid. Is zij inderdaad betrokken bij de dood van Kiki? Hoe gruwelijk deze waarheid ook zal zijn; ze moet het weten om eindelijk rust te kunnen vinden.
Hij MOET mij helpen, dat is hij aan me verplicht. Woest adem ik in en uit. Nadenken Eef, nadenken voordat je iets zegt.
Voor de goede lezer is het een en ander al snel duidelijk. Het verhaal heeft weinig actie waardoor het de lezer niet nagelbijtend op het puntje van zijn stoel laat zitten.
Toch wil je verder lezen, mede omdat je wilt weten hoe het afloopt met Eefje, haar psychologische problemen en of haar gedachtengang wel zo logisch is. En wat is er met Giovanni aan hand en wat heeft Luigi met zijn eigenaardig gedrag te verbergen?
Het is gevoelsmatig geen thriller, maar een psychologische roman met aan het eind een vleugje spanning en een werkelijk verbijsterend slot. Het is wel een roman die goed in elkaar zit en waar menig lezer oprecht van zal kunnen genieten. Het verhaal laat zien wat een jeugdtrauma met iemands leven doet en hoe je hierdoor wordt gevormd.
Van deze auteur wil je meer lezen; gelukkig wordt er al gewerkt aan een tweede thriller.
Ik kijk ernaar uit.
Knap debuut!
Verhaal: 4 ****
Spanning: 3 ***
Psychologie: 4 ****
Leesplezier: 4 ****
Schrijfstijl 4½ ****
Taalkundig: 3½ ***
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Mieke Wijnants
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
