Uiteindelijk zijn we allemaal familie van elkaar.

‘Niemand geloofde mij’ is het waardig vervolg op ‘Mijn naam was Sylvia’.
Het boek is afzonderlijk te lezen en is een mix van (spirituele)thriller en roman.

‘Ze had mij de naam Rob gegeven en ik had geen enkele reden om daar aan te twijfelen.
Mijn onderbewustzijn had het geaccepteerd alsof het een feit was.’

Rob raakt zwaargewond na een motorongeluk.
In het ziekenhuis wordt hij enige tijd in een kunstmatige slaap gehouden.
Het eerste dat hij zich herinnert, als hij hieruit ontwaakt, zijn de gesprekken met Sylvia.
Elk gesprek en alles wat ze samen hebben meegemaakt, in zijn lucide dromen, weet hij zich tot in detail te herinneren.

Doodgaan zonder het zelf in de gaten te hebben, is op z’n zachts gezegd een bizarre belevenis te noemen.
Toch is dit wat Sylvia is overkomen. Ze had tijdens haar leven lucide dromen.

Had Rob een uittreding en heeft Sylvia zijn leven gered?
Van zijn leven voor het ongeluk weet hij niks meer.

Hij wil zijn verhaal zo snel mogelijk aan de politie vertellen.
Hij botst op een muur van onbegrip; er wordt zelfs een psychiater ingeschakeld: Sabine.

Na een paar weken komt Reinier op bezoek. Hij is een vriend van Rob en vertelt hem over zijn leven voor het ongeluk.
Rob en Reinier zagen elkaar bijna dagelijks. Waarom heeft hij hem dan niet als vermist opgegeven?

Rob probeert na zijn revalidatie zijn leven weer op te pakken; stapje voor stapje komt hij meer te weten over zijn verleden.
Dit leidt tot vragen waar hij het antwoord niet op weet.
Sylvia verschijnt regelmatig en ze hebben fijne gesprekken, waardoor dingen voor Rob duidelijk worden.
Ze neemt hem mee naar diverse plekken; hierdoor komen zijn herinneringen langzaam terug.
Verrassend zijn een aantal ontdekkingen die Rob bijzonder blij maken en teleurstellen.

‘Nelly’, bracht ik even later moeizaam uit, ‘je hebt Nelly gezien.’

Marianne kan meeslepend vertellen! De schrijfstijl zou net iets beter kunnen, maar dit doet absoluut niks af aan het verhaal.

In eenvoudige bewoording, maar met warme stem, leren we meer over lucide dromen, uittredingen en paranormaal zijn.
Als lezer heb je het gevoel aan de keukentafel te zitten waar een spannend en boeiend verhaal met veel plotwendingen wordt verteld.
Je hebt niet in de gaten dat dit gaat over een ‘andere’ wereld, zo natuurlijk is het geschreven.
De karakters van Rob en Sylvia worden goed uitgediept; compassie is voelbaar.
Naar het eind toe wordt de spanning nog eens opgevoerd; het is verbijsterend en zeer schokkend.

Het thrillerachtige en het spirituele zijn mooi verweven met elkaar; menigeen zal hiervan kunnen genieten.

Mijn conclusie na het lezen van dit verhaal: Uiteindelijk zijn we allemaal familie van elkaar.

Verhaal: 5*****

Spanning: 4****

Leesplezier: 4****

Schrijfstijl: 3***