Met recht een historische roman!

Dit boek heb ik in een mum van tijd gelezen. Zo nu en dan moest ik even de betekenis van een woord opzoeken. Zelfs al kan ik ongeveer uit het verhaal opmaken wat het zou kunnen betekenen, wil ik dat precies weten.
Een roman die me op veel passages ontroerde. Het was mooi om te lezen hoe de hoofdpersoon Geurt zich door de vele tegenslagen worstelt en hoe het de rest van zijn familie is vergaan. Er kwamen wel erg veel personages voorbij, maar die waren niet allemaal even sterk beschreven.

Een en ander is met een vleugje humor overgoten door de auteur;
'Hein Ubbink was niet gelukkig met de vrouw die in 1768 bij hem was ingetrokken. Hij had haar opgedaan op de kermis. Zijn ouders hadden hem gewaarschuwd om toch niet met Aleide te gaan huizen. Aleide was, zo zeiden zij, nogal licht van kop. Dat zat bij haar in de familie en daar moest je van wegblijven. Als Aleide op bezoek was geweest verzuurde de room zeiden de boerinnen in het dorp. Ze had rare streken en was erg wispelturig. Overdreven blij met niets en diep bedroefd om nog minder, was hete algemene oordeel. Hein zette natuurlijk toch door. Kinderen kwamen er niet.'

Dit is met recht een historische roman te noemen. Door de historische personen die een plaats in deze roman hebben gekregen en door historische gebeurtenissen te schilderen kwam het verleden voor mij tot leven. Zo heb ik kunnen lezen over de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden en Willem van Oranje.
Ik heb me gelukkig geprijsd dat ik in het heden leef en niet in de tijd waarin deze roman zich afspeelt. De auteur heeft prachtig beschreven hoe de verhoudingen lagen toendertijd; tussen arm en rijk, tussen baas en horige en tussen overheid en onderdanen.