Harrie Geelen is een ware taalvirtuoos!

Ik las dit eerste deel voor Kinderboeken.
Met saaie dingen als zwaartekracht heeft de bedenker van de succesvolle tv-serie nu niets meer te maken: reizen kon eerst alleen op bezems en vliegende tapijten tegen een verschuivende wolkenhemel, maar nu kan de schrijver alles wat hij wil laten zweven - of zelfs laten denken en voelen. Het resultaat is de ultieme Hamelen, zoals Harrie Geelen vanaf het begin voor zich heeft gezien.

In De weg naar Voorgoed, het eerste deel van de trilogie, zijn de Hamelaars terechtgekomen in een wereld waar nog geen mens is geweest. Op zoek naar de terugweg naar Hamelen ontmoeten zij reuzen in elk formaat, vloekende kippen en venijnige pompoenen. Er is een monster met een trui van oneindige wol, een onzichtbare hofdame van Lekkere luchtjes, en een beëdigd stuk Zeep dat bij Rijksveiligheid werkt. Kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen, meneer? is een reeks die over niets gaat; hooguit per ongeluk over alles.

Het eerste deel van de trilogie leest verbazingwekkend soepel; ik had verwacht verward te worden door de vele namen en benamingen in het verhaal, maar dat bleek verrassend anders. Het lijkt vanzelfsprekend waarom gekozen is voor een bepaalde naam. De personages kunnen mensen zijn zoals Aertnout, Bertram, Lidewijn en Hildebrandt, maar ook andere wezens zoals de tweeling Titaantje en Titaantje, de tovenaar Wichelrok, Faun Floris en dieren zoals Vlinder Van Kaan, en dingen of planten.
De landschappen die beschreven worden zijn prachtig! Nooit eerder gezien of van gehoord; wat een fantasie heeft deze auteur.
Lees mijn recensie hier verder: https://graaggelezen.blogspot.com/2018/06/ik-las-de-weg-naar-voorgoed-geschreven.html