Over hoop en verlangen, maar vooral over liegen.

Deze roman laat de gedachten en handelingen van een jonge vrouw zien die koste wat het kost de aandacht wil krijgen van de man waarvan zij denkt, waarvan zij hoopt dat hij van haar houdt. Het is een aaneenschakeling van leugens tegen zichzelf en je vraagt je af hoe een mens het zichzelf zo moeilijk kan maken om niet verder te hoeven kijken dan de neus lang is. Iets recht praten wat krom is, dat lukt ook hier niet.

Ester en Hugo filosoferen met hun vrienden en kennissen over de toestand in hun land, wat zou moeten en waarom. Waarom niet of waarom nog niet of waarom niet al lang? Liefhebbers van filosofie zullen hun hartje op kunnen halen, maar ook ikzelf heb er van kunnen genieten. Het ietwat hoogdravend taalgebruik is vermakelijk en zeker niet hinderlijk.
'Met een wraakzucht die haar verbaasde welden de gedachten aan zijn onbeduidendheid in haar op. Ze vond het groots van zichzelf dat ze ondanks die gebreken van hem hield en dat hij haar daar dankbaar voor zou moeten zijn.' (blz.83)

In dit verhaal staan rake opmerkingen zoals; 'Interessant genoeg is de vriendschap met iemand met wie je bevriend bent over het algemeen vager dan die met iemand die gewoon een vriend van je is, net zoals je vraag beantwoord krijgen vager is dan een antwoord op je vraag krijgen.' (blz.107)

'Onbetamelijk gedrag' is een roman die het waard is om te lezen, al is het alleen maar om meer tevreden over jezelf te kunnen zijn. Het is een verhaal over hoop en verlangen, maar vooral van niet kunnen en niet willen erkennen wat dat met je kunt doen.