Lezersrecensie
Deze verrassende bundel is beeldend in heldere taal met fijne pen geschreven; een genot om te lezen.
In ‘Verdwaald’ zijn op vernuftige wijze achttien verhalen over historische en psychologische voorvallen verwoord, waarbij waarneming en relativeren essentieel zijn.
De personages zijn allemaal de draad kwijt. Ze zijn de controle over hun leven verloren door gebeurtenissen die diepe indruk op ze heeft gemaakt.
Vanuit een ander perspectief worden de meeste sages twee keer verteld, dit geeft de lezer ruimte om er zijn eigen uitleg aan te geven of te geloven wat hij zelf wil.
‘De dodenvisser’: Hueng en zijn vrouw Jia werken elke dag hard op het land bij hun boomgaard. De dag dat Jia er niet meer is verandert zijn leven drastisch: hij wordt de heerser over het land van verlies.
‘Een levendige handel’ gaat over Wei Gongsun. Hij wikkelt lijken, die hij uit de rivier haalt, in klei. Op een dag bezoekt een radeloze vader hem; zijn vijftienjarige dochter is spoorloos. Hij mag een aantal lijken zien; hier moet hij flink in de buidel voor tasten. Hij vraagt zich af aan wie Wei Gongsun hem doet denken?
‘De verzoening’ en ‘De grootmoeder’ beschrijven dezelfde ontmoeting op een brug. De liefde tussen een jongen en meisje uit twee verschillende werelden; via armoede nederig en via rijkdom dankbaar. Ze worden gescheiden door een brug en rivier.
Het waren twee goden geweest die dit hadden bedacht nadat ze hadden besloten het gevecht te staken en elkaar te negeren. Beide goden trokken de conclusie dat ze goed voor hun volk zorgden.
De vertellers van de verhalen hebben ieder hun eigen waarheid en herinnering van horen vertellen.
Een aantal verhalen gaan over eenzaamheid, gemis en afscheid nemen.
‘Je zult wel honger hebben, liefste’, zegt ze terwijl ze ruisend langs hem loopt.
Hij herkent haar geur.
De verhalen zijn van alle tijden; oude verhalen kunnen in een nieuw jasje gestoken worden, passend bij de tijdgeest waarin het verteld wordt. Allen hebben ze een onderliggende boodschap: de samenhang van een moreel oordeel, de onoverkomelijke beperking van ons weten en waarnemingsvermogen.
De verhalen dringen door tot de kern van ons bestaan vooral op momenten waarin we ons in een ingrijpende overgangsfase bevinden en de consequenties niet kunnen overzien.
Jonge verhalen zijn soepel en lenig, ze springen en dansen, veranderen, dikke in, dijen uit, verwateren, vervuilen, verhelderen. De oude niet. Iedere generatie moet het opnieuw uit het hoofd leren.
Het ene verhaal zal je waarschijnlijk meer aanspreken dan het andere; ze zijn boeiend, ontroerend, luguber of cryptisch.
Deze verrassende bundel is beeldend in heldere taal met fijne pen geschreven; een genot om te lezen.
‘Ik haalde een pen tevoorschijn en schreef op een papieren servetje:
‘Ik ben voorgoed vertrokken’.
Wat het betekende, wist ik nog niet.’
Verhalen: 4****
Taalkundig: 5*****
Leesplezier: 4****
Psychologie: 5*****
De personages zijn allemaal de draad kwijt. Ze zijn de controle over hun leven verloren door gebeurtenissen die diepe indruk op ze heeft gemaakt.
Vanuit een ander perspectief worden de meeste sages twee keer verteld, dit geeft de lezer ruimte om er zijn eigen uitleg aan te geven of te geloven wat hij zelf wil.
‘De dodenvisser’: Hueng en zijn vrouw Jia werken elke dag hard op het land bij hun boomgaard. De dag dat Jia er niet meer is verandert zijn leven drastisch: hij wordt de heerser over het land van verlies.
‘Een levendige handel’ gaat over Wei Gongsun. Hij wikkelt lijken, die hij uit de rivier haalt, in klei. Op een dag bezoekt een radeloze vader hem; zijn vijftienjarige dochter is spoorloos. Hij mag een aantal lijken zien; hier moet hij flink in de buidel voor tasten. Hij vraagt zich af aan wie Wei Gongsun hem doet denken?
‘De verzoening’ en ‘De grootmoeder’ beschrijven dezelfde ontmoeting op een brug. De liefde tussen een jongen en meisje uit twee verschillende werelden; via armoede nederig en via rijkdom dankbaar. Ze worden gescheiden door een brug en rivier.
Het waren twee goden geweest die dit hadden bedacht nadat ze hadden besloten het gevecht te staken en elkaar te negeren. Beide goden trokken de conclusie dat ze goed voor hun volk zorgden.
De vertellers van de verhalen hebben ieder hun eigen waarheid en herinnering van horen vertellen.
Een aantal verhalen gaan over eenzaamheid, gemis en afscheid nemen.
‘Je zult wel honger hebben, liefste’, zegt ze terwijl ze ruisend langs hem loopt.
Hij herkent haar geur.
De verhalen zijn van alle tijden; oude verhalen kunnen in een nieuw jasje gestoken worden, passend bij de tijdgeest waarin het verteld wordt. Allen hebben ze een onderliggende boodschap: de samenhang van een moreel oordeel, de onoverkomelijke beperking van ons weten en waarnemingsvermogen.
De verhalen dringen door tot de kern van ons bestaan vooral op momenten waarin we ons in een ingrijpende overgangsfase bevinden en de consequenties niet kunnen overzien.
Jonge verhalen zijn soepel en lenig, ze springen en dansen, veranderen, dikke in, dijen uit, verwateren, vervuilen, verhelderen. De oude niet. Iedere generatie moet het opnieuw uit het hoofd leren.
Het ene verhaal zal je waarschijnlijk meer aanspreken dan het andere; ze zijn boeiend, ontroerend, luguber of cryptisch.
Deze verrassende bundel is beeldend in heldere taal met fijne pen geschreven; een genot om te lezen.
‘Ik haalde een pen tevoorschijn en schreef op een papieren servetje:
‘Ik ben voorgoed vertrokken’.
Wat het betekende, wist ik nog niet.’
Verhalen: 4****
Taalkundig: 5*****
Leesplezier: 4****
Psychologie: 5*****
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Mieke Wijnants
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
