Leuk voor tussendoor

‘Er zijn momenten in het leven dat je keuzes maakt die de koers van de toekomst zodanig bepalen dat je later wenst dat je de andere kant op was gegaan. Niet naar rechts, maar naar links. Niet vooruit, maar terug. Niet met de stroom mee, maar ertegenin. Het is vreemd dat je leven zo dramatisch kan worden beïnvloed door een enkele beslissing.’

Jessica Dudock leidt een onbezorgd (expat)leventje op Curaçao. Zij en haar man Victor zijn vier jaar geleden met hun drie kinderen naar Curaçao verhuisd vanwege het werk van Victor. Jessica geniet met volle teugen, een goede baan als binnenhuisarchitecte, een goed huwelijk, gelukkige kinderen, vrienden, vriendinnen, zon, zee en strand; het leven is heerlijk.
Dan krijgt Victor een baan aangeboden bij een bank in Amsterdam en dat aanbod kan hij gewoon niet weigeren. Het hele gezin verhuist daarom weer terug naar Nederland, naar een prachtig huis in ’t Gooi. De verhuizing vergt veel van Jessica. Van het warme Curaçao naar het koude, natte Nederland en ze voelt zich niet echt welkom in ‘Het reservaat’.
En dan gaat op een dag de deurbel: Amanda Voorbach staat voor de deur en alles wordt anders. Amanda neemt Jessica mee op sleeptouw, introduceert haar in haar vriendengroep en neemt haar mee naar feestjes. In no time is Jessica één van hen en begint ze zich thuis te voelen. ‘Ik was een ander mens en ik wist precies aan wie ik dat had te danken.’
Na verloop van tijd komt Jessica erachter dat de verhoudingen binnen de vriendengroep toch iets gecompliceerder zijn dan ze dacht: niet is wat het lijkt. Welke geheimen gaan er schuil achter alle glitter en glamour?

‘Het reservaat’ is voornamelijk geschreven vanuit het perspectief van Jessica. Jessica, een zelfverzekerde vrouw, die compleet uit elkaar lijkt te vallen van onzekerheid op het moment dat ze uit haar vertrouwde omgeving wordt gehaald. Niet gek op zich als je door je omgeving met scheve ogen wordt aangekeken en je het gevoel gegeven wordt ‘een buitenstaander’ te zijn. Vanaf het moment dat ze Amanda ontmoet, of beter gezegd: als Amanda haar leven binnen dendert, verandert ze langzaam maar zeker in een echte ‘Gooische vrouw’. ‘Verbaasd staarde ik naar mezelf. Ik was in de afgelopen tijd getransformeerd tot een andere vrouw. Was dat slechts mijn uiterlijk of was de verandering van mijn innerlijk ook begonnen? Was ik mijn waarden en normen aan het bijstellen?’ En dan ontmoet ze Daniël..
Amanda kan ik alleen maar omschrijven als een ‘schreeuwerig type’. Iemand die het hoogste woord heeft, die alles voor anderen bepaalt, de toon zet en geen tegenspraak duldt. Iemand waarbij bij mij alle alarmbellen af zouden gaan, maar bij de mensen in haar directe omgeving niet. Of lijkt dat maar zo?
Een aantal hoofdstukken worden beschreven vanuit Jessica’s man, Victor. Victor, die het ontzettend druk heeft met zijn nieuwe baan en niet in de gaten lijkt te hebben hoe zijn vrouw aan het veranderen is. Hij is erg onder de indruk van Marcus Voorbach, die een flitsende carrière heeft als televisieproducent.

Op de achterflap staat ‘Gooische thriller’ vermeld, maar de stempel ‘thriller’ vind ik iets te hoog gegrepen. Het had wat mij betreft een stuk spannender gemogen, nu duurde het behoorlijk lang voordat die spanning überhaupt aanwezig was. Het is meer een chicklit met hier en daar wat spannende momenten. Cliché en redelijk voorspelbaar, wat erg jammer is. Het leven in ’t Gooi bestaat blijkbaar alleen maar uit shoppen, lunchen, nog meer shoppen, vakanties met vrienden in luxe en weelde en feestjes waar alles kan en niets te gek is. Er had veel meer in het verhaal gezeten.
De schrijfstijl van Liselotte is wel echt heel erg prettig: beeldend en fris. Heel fijn om te lezen, dat maakte dat ik doorlas en ook een volgend boek van Liselotte zal gaan lezen. Ik hoop dan wel dat ze dan wel een echte thriller schrijft, want ik denk dat ze dat wel degelijk in zich heeft.

Drie sterren