Een landgoed vol verhalen!

Laura Lameire is net afgestudeerd als historicus en heeft grootse plannen voor haar toekomst, maar ze gaat eerst even tot rust komen en genieten van wat vrije tijd. Dat ‘tot rust komen’ is van korte duur als haar stiefvader, met alle goede bedoelingen van de wereld, een baantje voor haar heeft geregeld. Ze gaat het persoonlijk archief uitzoeken van televisieproducent Tom Boyard. Een klus waar ze niet bepaald zin in heeft. Haar eerste dag gaat al direct goed van start wanneer ze bijna in botsing komt met een andere fietser: de man die bij de slagboom op de grond ligt, blijkt haar nieuwe baas te zijn…Tom Boyard.

Laura’s oma is dementerende, maar in een helder moment noemt ze de naam van een grote liefde. Wie was deze Jasper? En wat is er tussen hem en oma gebeurd? Laura’s nieuwsgierigheid wordt gewekt en ze duikt in de geschiedenis van het koetshuis van landgoed Rosaville (waar ze samen met haar moeder en stiefvader woont).

Van haar baas heeft Laura in eerste instantie niet een heel hoge pet op, maar hoe meer ze zich verdiept in het archief dat zij moet uitpluizen, hoe meer ze zich realiseert dat ze haar mening wellicht iets moet bijstellen…

[Een geheim dat zo met jezelf vergroeid is, dat kun je niet loslaten als je de gevolgen ervan niet kunt overzien.]

Het boek ziet er prachtig verzorgd uit, complimenten daarvoor. Voor in het boek vind je een tweetal plattegronden: die van landgoed Rosaville en eentje van de villa. Niet dat je die nodig hebt trouwens, want Karin Quint weet niet alleen het landgoed, de villa en het koetshuis op een dusdanige manier te beschrijven dat je het moeiteloos voor je kunt zien, dat geldt zeker ook voor bijvoorbeeld het fabriekspand waarin de productiemaatschappij gevestigd is. De omgeving en gebouwen worden niet helemaal tot in detail beschreven, maar net genoeg om je een heel goed beeld te kunnen vormen en de sfeer te proeven.

Datzelfde geldt voor de personages. Quint kiest ervoor haar personages niet uitgebreid te beschrijven, maar ze laat hun doen en laten en gedachten voor zich spreken en die zijn juist wel uitgebreid. Dat maakt ze heel menselijk, herkenbaar en realistisch. Hoofdpersoon Laura is niet altijd even sympathiek. Ze doet nogal uit de hoogte en kijkt best wel neer op het baantje dat voor haar geregeld is en op het bedrijf waar ze werkt. Ze heeft helemaal niets met televisie en laat haar afkeer meer dan eens blijken. Gelukkig beschikt ze over een gezonde dosis zelfreflectie en is ze niet bang om kritisch op zichzelf te zijn. Tom Boyard is de mysterieuze, wat norse baas, maar bij elke doos die Laura uitpakt en uitzoekt, lijkt er een last van hem af te vallen en begint Laura hem anders te zien….hij is toch echt veel leuker dan dat ze in eerste instantie dacht.

Het koetshuis is misschien niet heel origineel en natuurlijk weet je vanaf de eerste pagina dat ‘zij die toch echt voor elkaar bestemd zijn’ bij elkaar komen, maar het hoe en wanneer ligt er juist niet dik bovenop. Het verhaal is allesbehalve oppervlakkig en Quint weet te verrassen. Gooi daar nog stiefvader Kees, stiefzus Hannah en beste vriendin Emina bij en dat maakt het lezen van Het koetshuis een feestje. Welke verhalen en geheimen zijn er nog meer te vinden op het landgoed Rosaville? Ik ben heel benieuwd!