Mooi begin van een trilogie

Na een traumatische gebeurtenis is Eva eindelijk zover dat ze een stap zet om haar leven weer in eigen hand te krijgen. Ze verhuist naar een appartementje in een andere stad. Weg van haar overbezorgde moeder, stiefvader en broer. Weg van alle nare herinneringen. Weg uit de duisternis. Ze gaat aan de slag bij de plaatselijke bioscoop waar het meteen heel goed klikt met collega Linda. En dan is er ook nog Leroy… Eva’s buurman, haar baas en iemand die heel veel bij haar losmaakt. Kan ze hem vertrouwen met haar geheim en haar hart?

[Hoe hard ik ook probeerde om ‘normaal’ te zijn, ik was het niet.]

Leroy heeft zijn eigen demonen, zijn eigen duisternis, maar hij heeft zich een weg naar het licht gevochten met hulp van zijn pleegouders. Eva is ook zo’n lichtpuntje en hij wil niets liever dan haar beter te leren kennen, maar wat houdt haar tegen?

[Je had vechters en vluchters. En ik was nooit een lafaard geweest.]

Je valt meteen in het verhaal. Letterlijk, als Eva tijdens het verhuizen bijna van de trap dondert tijdens het sjouwen met verhuisdozen en Leroy haar helpt met het opruimen van de inhoud van de dozen die over de trap verspreid ligt. Meteen bij die eerste ontmoeting maakt Leroy een behoorlijke indruk op Eva. En dan blijkt hij niet alleen haar buurman te zijn maar ook de manager te zijn in de bioscoop waar ze gaat werken.

Dat Eva iets ergs is overkomen, is vanaf het begin duidelijk voor de lezer. Ze is angstig, heeft last van paniekaanvallen en is bang in het donker. Dat ze dan juist gaat werken in een bioscoop is wellicht raar, maar voor haar een stap in de goede richting. Wat er dan precies is gebeurd, wordt lang in het midden gelaten, al is het op een gegeven moment niet moeilijk meer te raden.

Het hele verhaal wordt verteld vanuit Eva’s perspectief. Het wordt heel duidelijk hoe haar wereld gekleurd wordt door haar angsten en worstelingen met die angsten, maar ook lees je hoe zij met hele kleine stapjes weer vooruitkomt en weigert te blijven hangen in het donker. Leroy heeft het nodige meegemaakt in zijn verleden en hoewel hij dat zo goed als helemaal achter zich heeft gelaten, komt het af en toe nog boven in reactie op Eva. Eva weet niet goed hoe ze hier mee om moet gaan, maar langzaam maar zeker wint zij Leroy’s vertrouwen en vice versa en groeit er iets moois tussen hen.
Het geheim van Eva is in het begin nog iets heel groots, maar wordt gedurende het verhaal steeds kleiner en dat laat zien hoe Eva groeit en steeds steviger in haar schoenen komt te staan.

Kim Mulder heeft een duidelijke, toegankelijke schrijfstijl waarmee ze een heel fijn verhaal heeft neergezet. De overgangen in het verhaal zijn wat abrupt waardoor het af en toe rommelig is en je soms even moet schakelen, maar dat is iets wat opgelost kan worden met een extra witregel hier en daar. De symboliek van licht en donker is duidelijk aanwezig en wordt subtiel in het verhaal verweven zonder dat het zweverig wordt. Mulder weet je vanaf de eerste bladzijde mee te nemen in dit eerste deel van de Licht-trilogie en laat je nieuwsgierig achter na het omslaan van de laatste pagina.

3,5 ster voor In het donker.