Uitstekende thriller

Het leven van Kim van Rijn staat volledig op zijn kop als ze erachter komt dat haar vriend Karel van der Zee een grote crimineel blijkt te zijn. Na een bedreiging aan haar adres en het feit dat Karel wil getuigen tegen een nog grotere crimineel worden Karel en zij in het getuigenbeschermingsprogramma opgenomen.
Joyce Vermeer kan haar geluk niet op. Ze is al jaren getrouwd met advocaat Leonard en is in verwachting van hun eerste kindje. Zij is dolgelukkig, maar Leonard wil er niets van weten en eist dat ze het weg laat halen.
En dan is er nog Anna Vermeer. Zij ontvlucht op jonge leeftijd haar rijke familie, maar waarom?
Dan wordt Leonard voor zijn penthouse neergeschoten. De politie heeft het al snel over een vergismoord gezien het feit dat Leonard enorm op Karel van der Zee lijkt, maar is dat wel zo? Rechercheur Nina Hansen gelooft niet zo in deze theorie en gaat geheel tegen de zin van haar leidinggevende in op onderzoek uit in een andere richting.

[Ze deelden een liefde, een heel grote liefde. Die voor de meisjes.]

Het is even opletten in het begin. Elk hoofdstuk wordt verteld vanuit het perspectief van een ander personage en je vraagt je af wat ze met elkaar te maken hebben. Heleen van der Kemp neemt de tijd om elk personage zijn of haar eigen stem te geven, om ze te introduceren bij de lezer en de verhaallijnen uit te stippelen. De schrijfstijl van Heleen is fijn, erg fijn en ze weet je vanaf de eerste pagina geboeid te houden.

[‘Hou vol’, echode een stem. Hij wilde nog iets zeggen, maar het zwart haalde hem genadeloos in en trok hem naar beneden. De duisternis in.]

Het duurt even voordat er echt wat gebeurt, maar dan zijn de personages wel voor je gaan leven en dat zorgt ervoor dat je het boek eigenlijk niet meer kunt wegleggen.
Als Leonard voor zijn huis wordt neergeschoten, is het voor de politie al vrij snel een uitgemaakte zaak. Hij is aangezien voor crimineel Karel van der Zee, een duidelijke vergissing. Rechercheur Nina Hansen denkt daar anders over. Zij ontdekt al snel dat de onderlinge verhoudingen binnen de familie Vermeer niet zo geweldig zijn als men wil laten overkomen, maar hoe zit het dan wel? Welke geheimen houden zij verborgen?

[Ze moest zich vooral niks in haar hoofd halen en binnen de lijntjes blijven kleuren, vertelden die ogen haar. En dat was precies wat ze niet ging doen. Ze ging er eens flink buiten krassen.]

Meerdere thema’s komen aan bod in Voor de meisjes; het verlies van een ouder, liefde, stukgelopen huwelijken, corruptie, maar de uiteindelijke betekenis van de titel wordt aan het eind pas duidelijk. De oplettende lezer weet al vrij snel wat het grootste drama in dit boek is, maar dat doet absoluut niets af aan de manier waarop Voor de meisjes zich ontvouwt en uiteindelijk tot een trieste ontknoping komt. Een ontknoping waaruit blijkt dat de titel uitstekend gekozen is. Ik moet nog een ding tegen hem zeggen voor de meisjes.

Heleen van der Kemp heeft met Voor de meisjes een uitstekende thriller afgeleverd. Zij heeft op een realistische manier een aantal heftige thema’s in haar boek verwerkt en laat de lezer meedenken. De personages geven het verhaal de diepgang die het nodig heeft en zijn stuk voor stuk mooi neergezet door Van der Kemp; hopelijk zien we Nina Hansen nog terug in een volgend verhaal, zij is zeker nog niet uitgepraat. In de epiloog worden een aantal losse eindjes afgewikkeld en de conclusie is duidelijk. Voor de meisjes.