Vegetariër worden en geen bh dragen, dat betekent uitsluiting

Voordat mijn vrouw vegetariër werd, had ik haar in alle opzichten altijd volstrekt oninteressant gevonden. Eerlijk gezegd vond ik haar toen ik haar voor het eerst zag, niet eens aantrekkelijk. Zo luiden de eerste twee zinnen van De Vegetariër van Han Kang. Dat roept direct al vragen op. Hoe ziet het familieleven er uit in Zuid-Korea, hoe zit het met de echtelijke verhoudingen daar?
Nog los van het aangrijpende verhaal, is de beantwoording van voorgaande vragen al reden genoeg om dit boek te lezen. Het brengt je in een totaal onbekende wereld, waar een vrouw niet getrouwd wordt uit liefde, maar om een man te dienen. Voor meneer Cheong, die in het eerste deel aan het woord is, is Yeong-hye een gemakkelijke bijkomstigheid. Ze kan ook geweldig koken en ze is heerlijk stil!
Zijn wereld komt op losse schroeven te staan, als Yeong-hye op een ochtend, nadat ze een vreselijke droom gehad heeft, aankondigt dat ze geen vlees meer zal eten. Nu niet en nooit meer. De diepvrieskist wordt leeggemaakt, de inhoud verdwijnt in vuilniszakken, want, en dat vindt Cheong misschien nog wel het ergste, ze zal het ook voor hem niet meer klaarmaken. In de Koreaanse cultuur is dit ondenkbaar. Een en ander leidt tot een voor hem “beschamend” etentje met zijn baas. Niet in de laatste plaats trouwens, omdat zijn vrouw ook nog weigert een bh aan te doen, waardoor haar tepels door het dunne bloesje zichtbaar zijn. Haar keuze om vegetariër te worden, escaleert tijdens een familiebijeenkomst, waarbij haar vader in helse woede ontsteekt.
Het tweede deel van het boek beleven we aan de hand van Yeong-hye’s zwager, een kunstenaar, die nogal geïntrigeerd is door zijn schoonzus. Hij vindt haar op een bijzondere manier aantrekkelijk, vooral de pigmentvlek, in het boek ‘mongolenvlek’ genoemd, die ze op haar onderrug heeft, obsedeert hem. Het kunstproject, dat hij met haar wil uitvoeren, loopt volledig uit de hand. Dit prachtig geschreven deel vormt de kern van het boek.
Yeong-hye vervreemdt intussen steeds meer van haar omgeving en van zichzelf. Eten en drinken doet ze helemaal niet meer. Eigenlijk zou ze het liefst een boom willen zijn. Een opname in een inrichting is het gevolg. Haar zuster In-hye is de enige die haar nog bezoekt. Al kan ze haar eigenlijk niet bereiken.
Er is in deze cultuur geen plaats voor gevoelens, zo lijkt het. Het leven wordt gestuurd door conventies. Yeong-hye’s dromen illustreren haar gevoelens wel. En de aangrijpende zorg van haar oudere zus voor haar, bezorgt je koude rillingen. Een heel intrigerend boek. Na het lezen van de laatste bladzijde, wilde ik eigenlijk meteen weer bij de eerste beginnen.