Boeiende afsluiter die de lezer in gedachten achterlaat

Drie delen lang mochten we op reis met Justin Cronin. Vele duizenden pagina's lang scharrelden we daar rond en maakte kennis met de boeiende personages die we tegenkwamen. En iedere keer weet Cronin toch weer een nieuwe interessant mens uit zijn hoge hoed te toveren of ons te trakteren op een levensverhaal of een boeiende gebeurtenis, die bepaalde personages in heel ander licht zetten.
Waar de voorgaande delen vooral gericht waren op overleven, kijkt het laatste deel vooral naar de toekomst en de wederopbouw van wat verloren is. Karakters vinden zichzelf uit, zoeken hun weg, leiden verliezen en krabbelen weer op. Viralen worden menselijker, sommige mensen lijken meer monsterlijk. In het derde deel is daarbij de schrijfstijl van Cronin meer direct geworden en minder beschrijvend. In het begin is het hierdoor even lastig om in het verhaal te komen. Maar de boeiende achtergrond van de Nul en interessante levenskeuzes van Pim brengen hier verandering in.
Het boek laat vooral zien wat de gevolgen kunnen zijn, wanneer de mens voor god probeert te spelen. Naast postapocalyptische en horrorelementen, weet Cronin moeiteloos aspecten van literaire filosofie door het verhaal te rijgen. Door het onverwachte einde blijf je als lezer al in gedachten achter en vraag je je af wat Justin Cronin nu nog meer kan schrijven, om deze trilogie te overtreffen. Een overtuigende en passende afsluiter van een bijzondere trilogie. Wie beweert dat horror niet literair kan zijn, zal zijn mening, na het lezen van deze trilogie, moeten overwegen.