Een langdradige detective zonder al te veel emoties

Het boek sprak me wel aan qua korte inhoud maar niet qua cover. Geel doet mij dan ook ofwel aan parkieten denken ofwel aan hevig flamingantisme. :-)
Harry Svensson is een aan wat lagere wal geraakte voormalige journalist. Op doortocht komt hij in een hotel een bekende muzikant tegen die nog veel dieper gezakt is, en naast een dode vrouw ligt te slapen in een nabije hotelkamer. Zelf niet volledig van zonden vrij, raakt hij betrokken bij de zoektocht naar de dader, die nog enkele moorden zal plegen, en waar hij zelf zo ongeschonden als mogelijk probeert uit te komen.
Deze eerste 'detective' van Mats Olsson is meer dan 500 pagina's lang, en had gerust met een 100-tal minder gekund. Het voordeel is dat je zijn hoofdpersonage op z'n minst wel goed leert kennen. Ook de nevenpersonages zijn best boeiend te noemen: hij krijgt hulp van een vriend met wie hij ooit een restaurant uit de grond wilt stampen en van een gepensioneerde politieman die een goed onderzoeker met een zeer goed netwerk blijkt te zijn. Het eerste gedeelte is jammer genoeg te langdradig, en het krijgt ook nooit de vaart van de betere misdaadverhalen of thrillers die ik ken. De invloed van de journalistieke carrière van de schrijver (muziek, sport, de VS) is ook nooit veraf, die je zowel terug vindt in bepaalde referenties als in zijn schrijfstijl. Een volgende thriller mag vooral wat korter en wat minder 'droog' zijn en nog wat dieper in de emoties van de personages duiken.