Voor de liefhebbers van Een keukenmeidenroman

Het verhaal speelt zich af gedurende de periode 1959-1961. Nat en Paul vestigen zich samen met hun twee kleine kinderen in Idaho Falls. Paul, die militair is, gaat daar als operator werken bij een kleine kernreactor. Op zijn eerste werkdag wordt hem duidelijk gemaakt dat "wat we hier proberen te doen, is alles binnenshuis houden, alles in het leger houden". Al snel merkt Paul dat het er bij deze kernreactor anders aan toe gaat dan hij heeft geleerd tijdens zijn opleiding. Als Paul, die zich zorgen maakt over de veiligheid van zijn gezin, een gebeurtenis wil melden bij zijn baas, loopt het gesprek uit de hand. Korte tijd later krijgt Paul te horen dat hij voor een half jaar wordt overgeplaatst naar een
kernreactor op de poolcirkel.

Ondertussen blijkt Nat zwanger te zijn van hun derde kind. Het leven in Idaho Falls is niet wat zij er van had verwacht. Ook haar relatie met Paul vertoont barsten. Een deel van Nat is teleurgesteld in hem. Ze heeft genoeg van het alleen maar thuiszitten met de kinderen. Ze smacht naar een beetje avontuur. Paul daarentegen vindt het geen fijn idee als hij niet weet waar zijn gezin is. Vanwege de overplaatsing naar de poolcirkel wordt Paul gedwongen zijn gezin los te laten en komt Nat er tijdelijk alleen voor te staan.

Het verhaal wordt afwisselend verteld door Nat en Paul. Ook een aantal andere personages, zoals Jeannie, de vrouw van Pauls baas, vertellen hun verhaal. Is hun leven echt wel zo mooi als dat ze de buitenwereld willen voorhouden?

Door de ogen van Nat en Paul krijg je als lezer een beeld van hoe het leven van een militair en diens vrouw er in de jaren '50 en '60 uitzag. Aan welke militaire regels en etiquette moeten zij zich houden om opgenomen te kunnen worden in de kleine militaire gemeenschap.

Liefhebbers van 'Een keukenmeidenroman' kunnen hun hart ophalen met dit boek. Het verhaal is levendig geschreven. Als lezer voelde ik sympathie voor Paul die zijn gezin wil beschermen en daardoor onbewust zijn vrouw beperkt in haar doen en laten, maar ik voelde ook sympathie voor Nat die in haar drang naar avontuur soms dingen doet die ze achteraf beter niet had kunnen doen.

Alhoewel ik mij door de eerste pagina's van het boek heen moest zien te worstelen, mijn interesse ligt namelijk niet bij kernreactoren, pakte het verhaal mij toch vrij snel. Het is een boek wat je niet gauw weglegt. Omdat het zo mooi geschreven is, raad ik je aan om het niet in één keer uit te lezen, maar er lang van te genieten. Want het gebeurt niet vaak dat zo'n mooi boek je pad kruist.