Lezersrecensie
Heerlijk leesvoer
Roos Schlikker ken ik vooral van haar columns in Het Parool die ik al jaren lees. Haar schrijfstijl is vlot en met veel pit. Ik was dus zeer benieuwd naar 'Huisje boompje beest'.
Het verhaal gaat over een aantal veertigers in een rustige Vinexwijk. Op een dag komt er een nieuwe bewoner met wie ze het allemaal goed kunnen vinden. Maar dan ontstaan er geruchten over deze nieuwe buurman waar de buurtbewoners niet aan voorbij kunnen gaan. Wat verbergt deze man?
'Huisje boompje beest' leest heerlijk weg. Lekker vlot geschreven, korte hoofdstukken en wisselend perspectief wat voor veel afwisseling zorgt. Gaandeweg het verhaal blijken de hoofdpersonen geheimen met zich mee te dragen wat het verhaal diepgang geeft.
'Huisje boompje beest' wordt omschreven als een komedie, maar dat dekt wat mij betreft de lading niet. Alhoewel er geregeld wat te lachen valt en het verhaal hilarische momenten kent zoals het poepverhaal van Joris, worden er ook veel serieuze onderwerpen aangekaart (boulimia, pedofilie, huwelijksproblemen, rouw, etc). Hierdoor is het verhaal meer een roman dan een komedie.
Tegen iedereen die al fan was van Roos Schlikkers columns en tegen iedereen die haar nog niet kent zou ik willen zeggen: ga dit boek lezen. En tegen Roos Schlikker wil ik zeggen dat ze een beetje op moet schieten met het schrijven van een nieuwe roman!
Het verhaal gaat over een aantal veertigers in een rustige Vinexwijk. Op een dag komt er een nieuwe bewoner met wie ze het allemaal goed kunnen vinden. Maar dan ontstaan er geruchten over deze nieuwe buurman waar de buurtbewoners niet aan voorbij kunnen gaan. Wat verbergt deze man?
'Huisje boompje beest' leest heerlijk weg. Lekker vlot geschreven, korte hoofdstukken en wisselend perspectief wat voor veel afwisseling zorgt. Gaandeweg het verhaal blijken de hoofdpersonen geheimen met zich mee te dragen wat het verhaal diepgang geeft.
'Huisje boompje beest' wordt omschreven als een komedie, maar dat dekt wat mij betreft de lading niet. Alhoewel er geregeld wat te lachen valt en het verhaal hilarische momenten kent zoals het poepverhaal van Joris, worden er ook veel serieuze onderwerpen aangekaart (boulimia, pedofilie, huwelijksproblemen, rouw, etc). Hierdoor is het verhaal meer een roman dan een komedie.
Tegen iedereen die al fan was van Roos Schlikkers columns en tegen iedereen die haar nog niet kent zou ik willen zeggen: ga dit boek lezen. En tegen Roos Schlikker wil ik zeggen dat ze een beetje op moet schieten met het schrijven van een nieuwe roman!
1
Reageer op deze recensie