De Boodschapper

Geduldig als de gieren stond hij al een paar jaar zijn kans af te wachten, ‘De Boodschapper’ van Kader Adolah. In de warmte van het afgelopen weekend waagde ik de sprong en las, verwonderde en verveelde me tegelijkertijd. Abdolah schrijft, hoewel dit het enige boek is dat ik van hem las, wat staccato-achtig. In de roman, die als verteller de kroniekschrijver van Mohammad’s leven aan het woord laat, volg je als lezer het leven van Mohammad. Het voelt als een biografie, hoewel het me niet geheel duidelijk is of ik het ook als zodanig mag lezen. Wat is ‘geschiedkundig’ waar en waar betreft het fictie? Ik heb het voor mezelf in het midden gelaten, dat leek me het veiligst. De Mohammad waar ik hier kennis mee maakte is deels een man met dromen, een visie en een missie! Een man die in eerste instantie opkeek tegen de monotheïstische religies in zijn omgeving, Zoroaster; Perzen, de Joden en de Christenen. In tegenstelling tot zijn Arabische stammenomgeving, geloven met 1 boek, 1 god en zonder afgoden! Ontwikkelde buren naast de Arabische, in zijn ogen minder ontwikkelde gemeenschap. Een gemeenschap waarin vrouwen en slaven derderangs burgers waren en waarin op de heiligste plek in Mekka ‘ de Kaäba stenen goden werden verafgood. In een mix van plan en ontvangen profetieën probeert hij zijn volk te overtuigen Allah, de enige god, te volgen.
Op zich boeide me dit verhaal, ik kende het eigenlijk helemaal niet. Ik bleef nieuwsgierig naar de ontwikkelingen, de afloop. Daarnaast irriteerde de beste man me vaak meer dan dat ik met hem sympathiseerde. Zijn drive om zijn gemeenschap geciviliseerder te maken, gelijkwaardigheid van man en vrouw, onvrijwillige slavernij (als vrijwillige al bestaat), werd overschaduwd door zijn egoïsme, opportunisme en later zelfs zijn wreedheid en ‘narcisme’. Waar Jezus vaak bijna irritant zelfopofferend en pacifistisch op het naïeve af kan zijn wordt Mohammad beschreven als een man van vlees en bloed die zich werkelijk aan god noch gebod lijkt te storen! Je zou zeggen: ‘literair een aantrekkelijkere protagonist dan de wat ééndimensionale Jezus van Nazareth maar zo voelde het bij mij in ieder geval niet.
Daarnaast is de schrijfstijl van Kader Abdolah voor mij als een rit in een auto met motorproblemen, de rit en omgeving was interessant maar het horten en stoten van de auto zorgde er bij mij voor dat ik me niet volledig op de omgeving kon focussen! Ben ik dan nu negatief over ‘De Boodschapper’? Nee, ik zou graag nog meer over de geschiedenis van de Islam en het ontstaan van de Koran willen lezen. Nu nog op zoek naar een vertelkunstenaar die er voor mij een TGV-rit van kan maken!