Is dit waar vrouwen van dromen?

Een hype in Nederland en waarschijnlijk wereldwijd, ‘De zeven zussen’ serie van Lucinda Riley.
In mijn omgeving lazen een aantal dames er lustig op los in deze inmiddels zeer populaire reeks, wat trok hen nou zo? Afgelopen week dook ik er ook maar eens in, onderweg naar Madrid was het uitgelezen moment om slechts met alleen mijn e-reader op zak de tijd te doden op luchthavens en in vliegtuig. Het verhaal over zeven geadopteerde zussen, hun steenrijke adoptievader en de uiteindelijke zoektocht naar hun roots. Boek 1 is gewijd aan de ‘eerste zuster’ Maia. In dit verhaal wordt de lezer meegenomen naar Rio, Brazilië begin 20e eeuw en heden. Het decor voor het grootste deel van het verhaal is de totstandkoming van het immense beeld van Christus Salvatore dat tot op de dag van vandaag boven de stad zijn prominente plek inneemt. In dit verhaal is de geschiedenis van dit beeld aan enkele fictieve en niet-fictieve geromantiseerde karakters gekoppeld. Het boek leest als een trein en wordt nergens echt gecompliceerd. De zussen en hun extreem rijke, inmiddels overleden adoptief vader, zijn voor de lezer zeer dunnetjes neergezet. Hoewel er gesuggereerd wordt dat ze een zeer liefdevolle en gelukkige tijd met elkaar hebben gehad lijken ze elkaar eigenlijk niet echt te kennen. Het verbaasde mij dat in een ‘hecht en veilig, liefdevol nest’ er nooit vragen aan elkaar lijken te zijn gesteld! Oprechte liefde voor een ander zit voor mijn gevoel juist in de interesse in die ander, zijn of haar gedachtes, dromen, gevoelens en vooral ook drijfveren. Hier echter blijken schoonheid, rijkdom, individueel succes en mysterieuze liefdes en verlangens de boventoon te voeren! Het komt op mij onwerkelijk en oppervlakkig over! Het maakt me een beetje bang zelfs! Bang voor de kinderlijke persoonlijkheden en die hiermee soms tenenkrommende gedragingen van de hoofdpersonages. Het leven wordt in simpele emoties be- en geleefd. De dames en heren worden gestereotypeerd op een wijze waarvan ik hoopte dat we dat station anno 2019 wel zouden zijn gepasseerd. Er lijkt nergens een gelijkwaardige relatie te worden aangegaan en overal wordt een ‘spel’ gespeeld zonder eigenlijk goed te begrijpen wat er aan ten grondslag ligt. ‘Puberale’ maniertjes, aantrekken en afstoten..... Onuitgesproken gevoelens van verliefdheid, verdriet of jaloezie die nergens aan ten grondslag lijken te liggen maar die wel in gedrag worden geuit. Gedrag waar iedereen ook nog mee weg lijkt te komen zonder dat hier vragen over worden gesteld!
Bij mij rijst de vraag wat de meeste dames zo boeit in dit/deze vertelwijze..... De prins, de rijkdom, de man of vader die nooit doorvraagt? Is geld en zogenaamde schoonheid zonder kritiek nu echt het meest strevenswaardige doel in het leven?
Ik hoop op wat meer inhoud en innerlijke verrijking. Wat boek betreft moet je dat hier dus niet verwachten, het is de gemakkelijke snack onder de romans. Fastfoodliteratuur, soms lekker op z’n tijd maar zonder echte voldoening. Ontspannend tijdverdrijf voor zwembad, vliegtuig etc. De vraag is echter: ‘ Neem ik nog een hapje uit de uitgestalde zussenvitrine of loop ik door?’ #michelangelocaravaggio