In dit boek, het eerste uit een reeks van 9 met dezelfde hoofdpersonages, volgen we politie-inspecteur Kurt Wallander tijdens het onderzoeken van een geweldadige moord op een bejaard echtpaar, en een opstoot van racisme.

Ditmaal eens geen superheld als hoofdpersonage, niet iemand die alle antwoorden heeft, maar een eerlijke, uit het leven gegrepen man. Een getormenteerd man die zijn scheiding nog niet verwerkt heeft; die geen goede relatie heeft met zijn dochter, zijn zus en zijn licht dementerende vader. Een man die meer drinkt en minder slaapt dan goed voor hem is. Kortom een man die zich in in het dagelijkse leven maar net kan staande houden, maar wel iemand die houdt van klassieke muziek en die leeft voor zijn job.

Ook de zoektocht naar de dader(s) wordt, mijns inziens, zeer realistisch weergegeven. Het is een onderzoek van hard werken met vele doodlopende sporen, pech en geluk. Ik had de hele tijd het gevoel dat ik een echt onderzoek aan't volgen was in de krant. En dat is bedoeld als compliment. Het verhaal, dat ook een aanklacht is van de schrijver tegen het - lakse - Zweedse asielbeleid, kon best geschreven zijn door een echte politieman, ter verantwoording van het indienen van zijn aanvraag tot ontslag.

Het boek is een verhaal in de traditie van de beste Franse "cinema noire". Dit boek mag als voorbeeld gebruikt worden op de "schrijversscholen", want hier kunnen veel detectiveschrijvers nog wat van leren. Dit boek dat een verademing was om te lezen, munt uit in realisme, sfeerschepping en plot. Pure klasse.