Marsepeinen vingers

“Marsepeinen vingers”, een verrassende vertelling over Turkse migranten, geschreven door Öznur Karaca. Op de cover zien we een paar beweeglijke vingers, je ziet ze haast dansen. Het verhaal beschrijft de gebeurtenissen van een Turks gezin, waarvan Servi één van de leden is met grootse verwachtingen voor de toekomst. Het verteld hun belevenissen na het overlijden van de vader, de armoede en tegenwerkingen, maar ook de hulp die geboden wordt.
Door haar geëngageerde huwelijk beland Servi in Gent waar haar leven een andere draai krijgt dan zij verwachtte en hoopte. Langzaamaan raakt Servi steeds meer ontgoochelt door alles waar zij mee te maken krijgt. Ze doet haar uiterste best om voor iedereen tot volle tevredenheid te presteren, maar dat lijkt een ijdele hoop. Ook haar kinderen krijgen hiermee te maken, maar kunnen zich op den duur beter weren. Alleen één dochter, Emel, kan met de hele situatie niet omgaan en gaat rare trekjes vertonen. Ook zij doet op haar manier haar uiterste best, maar ja: wat is dat en hoe doe je dat? En wat is normaal, als je het nooit meegemaakt hebt?
Natuurlijk is er geen: “En ze leefden nog lang en gelukkig”. Maar daar is het verhaal ook niet om te doen. Het gaat meer om te vertellen over de wantoestanden die in gezinnen kunnen ontstaan.
Toestanden die je aan de buitenkant niet ziet en die ieder gezinslid voor de buitenwereld zal verstoppen, met alle gevolgen van dien.