Beter als 'De verwarde cavia' ;)

Groter als mij… Cornelisse was er klaar mee en begon columns te schrijven voor de krant over dit soort taalgebruik. Vervolgens heeft als die korte verhalen gebundeld in het boek Taal is zeg maar echt mijn ding. Onderwerpen als eerlijkheid of politieke correcte antwoorden komen aan bod. Het boek staat vol persoonlijk ervaringen en voorbeelden van uitspraken van Cornelisse zelf of juist van anderen. Bovendien is het boek geïllustreerd. Maar wees bij het luisterboek van Taal is zeg maar echt mijn ding niet getreurd, want dit bevat een bonustrack, in ruil voor de visuele afbeeldingen...

Na het jarenlange afwegen of de boeken van Cornelisse wel of niet gelezen moesten worden, begon ik aan De verwarde cavia. Aangezien ik hiervan had genoten, kwam ook Taal is zeg maar echt mijn ding aan de beurt, maar nu als luisterboek via de Luisterbieb, in plaats van als fysiek exemplaar. Cornelisse herself las het boek voor en introduceerde het luisterboek met haar bekende kurkdroge humor door te beginnen met: “Ik ga straks voorlezen…”. Het is de juiste keuze geweest om het boek door de auteur zelf voor te laten lezen, omdat hierdoor de humor op de goede manier overgebracht kon worden. Bovendien klonken de ervaringen erg persoonlijk en werden sommige stukken met emoties gelezen, waardoor het verhaal puur uit het hart kwam. Het werd duidelijk wat er in het hart van Cornelisse leefde en leeft.

Als studente op gebied van taal zaten er heel herkenbare anekdotes tussen de hoofdstukken in Taal is zeg maar echt mijn ding. Als je je als lezer, net als Cornelisse, constant ergert aan mensen die ‘kleiner dan mij’ of zelfs ‘kleiner als mij’ zeggen, ben je bij dit boek op het juiste adres. Je zult genieten van alle herkenbare stukken in het boek en je zult de ervaringen als geniaal ervaren. Hier en daar zul je zelfs inspiratie kunnen opdoen om tot een scriptie-onderwerp te kunnen komen. Kortom: Taal is zeg maar echt mijn ding heeft de kracht om creativiteit op te wekken.

Humor staat centraal in de boeken van Cornelisse. Dit was bij De verwarde cavia als het geval, maar bij het luisterboek van Taal is zeg maar echt mijn ding was het helemaal erg. Pas op dat je niet hardop gaat lachen terwijl je het boek in het openbaar beluistert. Het is mij enkele keren overkomen dat ik door de stad Groningen liep en naar het boek luisterde en dat ik hardop moest lachen. Dit is me drie keer overkomen, exclusief die ene keer in de bus en de andere keren thuis op de bank. En geloof het maar: mensen kijken je raar aan als je opeens hardop lacht en dan geschrokken je hand voor je mond slaat!

En dat extra materiaal dat je bij het luisterboek ontvangt, hoe is dat? Cornelisse legt deze compensatie in de introductie van het luisterboek al uit, zodat je het kunt verwachten. Na het laatste hoofdstuk krijg je nog een bonustrack van dik een half uur. Bovendien mis je geen belangrijke informatie via de tekeningen die je in het fysieke boek wel zou krijgen, omdat de hoofdstukken op zichzelf staand zijn (hoewel er wel nagedacht is over de opbouw en de volgorde waarin de hoofdstukken opgesteld staan).