Pillen, opsommingen en psychologische groei

Ze heeft alles, geld uit de erfenis van haar ouders, good looks en een baan bij een galerij. Toch is ze niet gelukkig. Een disfunctionele relatie met haar ouders, moeder aan de alcohol, vader afstandelijk en een (vermoedelijk erfelijke) depressie.

Haar vriendin Reva worstelt zich net als zij door het leven, erbij willen horen, het net niet zijn, boulimia. Remmen ze elkaar in hun groei of helpen ze elkaar verder?

De hoofdpersoon denkt dat wanneer ze een jaar lang medicinaal verslaapt al haar cellen geregenereerd en gereset zijn en ze een nieuwe start kan maken.

Lukt het haar om in het reine te komen met haar verleden of lossen de fantastische bergen voorgeschreven medicijnen niets op?

Het verhaal wordt verteld door de hoofdpersoon en switcht van het heden naar herinneringen aan vroeger en weer terug.

De hoofdpersoon en haar vriendin worden als vrij oppervlakkig geschilderd en ook redelijk naïef. Niet echt personages waar je warm voor loopt.

Het geheel komt traag op gang en alle psychologische ontwikkelingen worden omringd door opsommingen van medicatie, krantenkoppen, oude films, acteurs en tv-series, waardoor het wat langdradig aanvoelt .

Volgens de quotes op het boek is dit een van de grappigste en meest verfrissende romans die dit jaar verschenen zijn. Waar dat op gebasseerd is weet ik niet. De humor is dermate subtiel/zwart dat deze niet uit de verf komt.

Het verhaal speelt zich af in New York in de kunstscene en is in al het doen en laten (het gemak van het verkrijgen van prescription meds etc) erg Amerikaans. Hier moet je van houden.

Al met al zit er wel een psychologische groei/psychologische inzichten in die het boek de moeite waard maakt. Het einde geeft net even dat laatste zetje dat nodig is om het kwartje te laten vallen.

Kortom: hou je van langzaam op gang komen en psychologisch drama, dan is dit een boek om te lezen.