Het meesterschap van Robert A. Heinlein is een constante waar je kan op bouwen.

Bij het lezen van een boek van één van de groten van sci-fi zijn mijn verwachtingen altijd hooggespannen, zo ook bij het begin van "Zwerftocht tussen de sterren". Het klinkt als het epos van een ruimteverkenning zoals de originele Star Trek: het onbekende tegemoet en kennis maken met vreemde planeten, volkeren, planten en dieren.
Het begin, een slavenmarkt waar de hoofdpersoon verkocht wordt, komt dan als een koude douche, en het is even wennen. Waar wil de schrijver met dit verhaal naar toe? Dank zij de onderliggende, soms erg subtiele humor, vaak verborgen achter groffe, platvloerse opmerkingen en schijnhumor, is het toch geen probleem om verder te lezen. Het meesterschap van Heinlein natuurlijk.
Dan komt het verhaal op snelheid maar telkens je denkt dat je het nu wel doorhebt, verandert de verhaallijn en gaat er een nieuwe wereld over voor de hoofdpersoon en dus ook voor de lezer. De bijkarakter, hoe belangrijk ze in een bepaalde fase zijn, worden ingewisseld voor nieuwe helden of schurken. Het is echt wel nodig om er met je aandacht bij te blijven, maar het is de moeite waard, je krijgt er veel voor terug.
Langzaam ontrolt zich de gechiedenis van de verkochte slavenjongen en als in het laatste deel zij n afkomst achterhaald is en alles op zijn pootjes lijkt terecht te komen, dan beginnen zijn moeilijkheden pas. Op die manier gaat het verhaal in 4 belangrijke fases naar een absolute climax die toch nog net iets anders is dan wat je zag aankomen.
Het verhaal verloopt totaal anders dan verwacht, het meesterschap van Robert A. Heinlein is een constante waar je kan op bouwen.