Verhaal en karakters overtuigen niet

Vier zussen runnen ergens in Vlaanderen een net pension, Viersprong genaamd. Ze verschillen nogal in leeftijd (twee wat meer ouderen, twee wat meer jongeren), in temperament en interesse.

Mariëtte (Jet), de oudste, ziet zichzelf als de zaakvoerster van het pension en als de vervangende moeder van alle zussen. De hoeder van de erfenis van het verleden, waaronder het beeld van hun rechtschapen vader. Ze is de keurigheid zelve. Naar de buitenwereld dan, want waar jongere zus Estelle (Stella) openlijke romances met gasten en anderen heeft, blijkt ook de nette Mariëtte er buiten de openbaarheid zo haar eigen manieren op na te houden. Keeping up appearences: veel mag, mits in het geniep.

Ziekelijke zus Louise (Wiske) en jongste zus Judith, die niets liever zou doen dan het benauwende nest te verlaten om te musiceren op de trekzak, completeren het viertal.

Het verhaal speelt in de jaren 60; de moord op Kennedy en de impact die dat gaf, komt voorbij. We krijgen beschrijvingen van de zussen, de pensiongasten en de – soms uitgekotste – klusjesman Maurice die een geestelijk gehandicapte dochter heeft.

De twee jongere zussen verzetten zich in stilte tegen de twee ouderen, door Stella steevast als ‘De Trollen’ aangeduid, die hen te weinig vrijheid gunnen. Er vibreert spanning tussen het viertal; ieder heeft moeite zijn eigenheid in het collectief voldoende ruimte te geven. De kloof is het grootst tussen de oudste, keurige Mariëtte en de vurige, wulpsere Estelle; op hen focust het verhaal.

Estelle is de emotionele en de liefdezoekende van het viertal. Als zij geconfronteerd wordt met een relatie uit haar verleden, slaat ze door. Ze is zwanger, verkondigt ze in de eetzaal met alle gasten erbij en wijst zelfs één van hen als vader aan. Eerder moest ze al eens voor zenuwziekte naar een opvang. Nu ‘hervalt ze’ en ze wordt weer opgenomen.

Viersprong is Vlaams geschreven; de keuvelende dames van K3 in hun tv-shows zijn er niets bij. Grappig is dan het contrast dat wordt opgeroepen met de Nederlandse gast die zich meldt; het feit dat hij zo netjes Nederlands praat, geeft hem welhaast iets exotisch. Mede daarom dat Estelle op hem valt. Die gast, Koos Polderdam, komt uit Nijmegen. Petit detail: hij zou wonen op de Paviljoenstaat 39 in die stad. Een niet of nooit bestaande straat. Het lijkt me toch niet moeilijk voor een auteur een waarlijk bestaand adres te kiezen.

Qua tekening van een zussenrelatie, het uiteen gegroeid zijn terwijl men ‘verplicht’ bijeen moet zijn, is bij wijle boeiend, maar als totaal overtuigd verhaal en karakters onvoldoende; enkelen zijn te karikaturaal, zoals de ziekelijke en kruistekens makende zus Judith en bijna alle gasten. En de mysterieuze kant van het dramatische einde is al te snel duidelijk en te abrupt is het dan gedaan met het verhaal – terwijl heel die slotdramatiek feitelijk buiten de wereld van Viersprong staat. Als totaal daarmee is het verhaal onvoldoende in evenwicht.

Toch nog wel lekker om te lezen, **1/2 (tweeënhalve ster).