Een Noor in Engeland

Tweede deel van de bruggenbouwers, deze keer ligt de focus op de derde broer, Sverre. Ook hij heeft zich niet aan de afspraak gehouden en is niet teruggegaan naar Noorwegen om daar zijn schuld af te lossen door een spoorweg mee aan te leggen. Hij is naar Engeland gegaan naar het landgoed van zijn geliefde vriend Albie. Albie is thuis Lord Manningham de baas van een landgoed om u tegen te zeggen. Sverre is ook weggelopen van de afkeuring van zijn broer Lauritz.
Het gaat de mannen eigenlijk wel voor de wind, al moeten ze hun geaardheid wel wat verbergen. Beetje bij beetje dwalen de mannen ook af van hun opdracht, namelijk ingenieurszaken doen, dingen maken, wat ze in het begin wel doen door een andere motor te maken en iets zodat de treinwielen niet zoveel deining veroorzaken, maar op een bepaald moment gaat de kunst toch de bovenhand voeren.
In het kunstenaarswereldje voelen de mannen zich wel thuis en kunnen ze ook zichzelf zijn.
Maar ook hier komt de grote oorlog met rasse schreden dichterbij en vooral Albie is bang dat hij opgeroepen zal worden om in België als kanonnenvoer te dienen. Om te anticiperen gaat hij naar Afrika om daar tegen de Duitsers te vechten, dezelfde Duitsers die in het eerste deel voorkomen.
In dit boek komt uiteraard de geschiedenis van Europa en enkele kolonieën in Afrika aan bod, maar toch ligt de nadruk hier vooral op de kunst in al zijn vormen, woord, beeld, theater en verschillende kunstenaars passeren de revue. Kunstenaars die toen zelf nog helemaal niet zo bekend waren of waarvan de schilderijen amper iets waard waren.

Ik kijk alweer uit naar het derde deel in deze reeks.