Sombere hopeloze gevallen

Paul Krüzen woont al vijftig jaar met zijn vader in een oude boerderij in Mariënveen. Zijn moeder is weg, weggelopen met een Rus. Die Rus is jaren geleden met een vliegtuig neergestort in een maisveld vlak bij de boerderij. Dat was het begin van veranderingen in het dorpje. Russen, Chinezen, Oostblokkers, de ene na de andere kwamen ze en namen het over.
Paul heeft niet veel vrienden, gaat geregeld naar een kroeg en af en toe naar een hoer. Zijn leven kabbelt verder. Hij leeft van het verkopen van memorabilia van de oorlog.

Triestig verhaal van een man die zich niet uit de modder van zijn geboortedorp, geboortehuis kan onttrekken, er te lang blijft hangen en op het moment dat hij het beseft is het te laat.
De heilige Rita komt geregeld terug in het boek, ze is de patrones van de hopeloze gevallen en dat past uitstekend bij enkele figuren uit dit boek.
Mooi ook om te zien hoe Paul voor zijn vader zorgt. Allemaal zonder een hard woord, weinig is te veel al legt hij wel ergens een grens. Ook de vader zelf is precies niet overdreven veeleisend, met alles tevreden lijkt het wel.
Het boek staat bol van mooie zinnen. Er gebeurt niet echt veel. Er hangt wel een bepaalde sombere en uitzichtloze sfeer in dit boek. Het is ook niet echt een verhaal om vrolijk van te worden.
Ook mooi wat hij op het einde nog voor zijn vriend doet.