Een toekomst om niet naar uit te kijken

Het verhaal speelt zich af in Amerika, eind 21ste eeuw, 2075 en verder. De klimaatverandering heeft zwaar toegeslagen. Kuststeden zijn verdwenen, landschappen zijn of dor of staan onder water, het is bloedheet. Klimaatvluchtelingen hebben zich van de kust naar het binnenland verplaatst, maar daar is men niet onverdeeld gelukkig met hen. Drones in de vorm van Vogels brengen dood en vernieling, ziektes hebben miljoenen mensen het leven gekost. Stormen razen over het land en verwoesten alles wat ze op hun pad tegenkomen. Fossiele brandstoffen zijn verboden, maar het Zuiden is het daar niet mee eens. Niet toevallig uiteraard want daar ligt Texas met zijn olie-industrie.
Amerika is niet meer de wereldgrootmacht die het was, er zijn anderen opgestaan, China en het nieuwe Bouazizi dat uit alle revoluties van het Midden-Oosten is ontstaan.

Er breekt een oorlog uit tussen het blauwe Noorden en het rode Zuiden. Hierin groeit Sarat Chestnut op. Tot haar vader een job zoekt in het Noorden, heeft ze niet veel inzicht in de oorlog, ze is dan zes. Wanneer de oorlog dichterbij komt, verhuist ze met haar moeder, oudere broer Simon en tweelingzus Dana naar een vluchtelingenkamp. Daar is het een grote ellende.
In dit kamp ontmoet ze een man die haar geschiedenisles geeft. Sarat begint haar leven in vraag te stellen en wil iets doen.

Laat ik beginnen met te zeggen dat het idee van dit boek niet slecht is. De uitwerking in het midden is echter niet goed. Daar zakt het verhaal enorm in. Ik wist op een bepaald moment niet meer of ik nu voor of tegen Sarat moest zijn, ze doet zo'n heftige dingen en ze overleeft alles wat haar overkomt dat het niet meer geloofwaardig is.
De huidige vluchtelingenproblematiek vind je in dit boek terug, evenals het gebruik van een gevangenkamp zoals Guantánamo Bay.
Moge dit boek ook de ogen openen voor de mensen die klimaatverandering ontkennen.

Door het mindere middenstuk twijfelde ik tussen 3 of 4 sterren, het zijn er 3 geworden.