Heroïne godverdomme: de diepe krochten van een verslaving

Als lezer kan u mee afdalen in de hel van een zwaar verslaafde, verslaafd aan heroïne, methadon, cocaïne, crack, wiet, maar u als lezer kan bij het dichtslaan van het boek terugkeren naar het 'normale' leven; de verslaafde Rene blijft achter in de krochten van de hel.

Rene Van Collem is de zoon van Simon Van Collem, een bekende Nederlander die alles over film wist.

Ik ben nooit een die-hard fan geweest van Doe Maar, maar kende er wel vele liedjes van. Ik wist wie Ernst Jansz en Hennie Vrienten waren, maar het jochie achter de drums, die kende ik niet. Rene was niet alleen een pak jonger dan de andere bandleden, maar toen al verslaafd. Hij was een natuurtalent op de drums, maar zijn verslaving maakte alles kapot en hij werd uit de band gezet.
Zijn verslaving heeft 30 jaar geduurd, niet omdat hij er niet vroeger vanaf wilde, maar hij kon niet.

Ik heb dit boek in een ruk uitgelezen, heb zelf de nodige verslavingsbalast en begrijp zijn drijfveren, zijn wanhoop, zijn totaal gebrek aan zelfvertrouwen in zichelf. De knop die soms wordt omgedraaid in zijn hoofd waardoor hij de mensen die hem het meest nabij zijn, zoveel pijn doet. Hij wil het niet maar doet het wel, gedreven door de drang naar een volgend shot.
Indrukwekkend relaas.