Nog geen sleet op Thomas Berg

Het elfde deel met Thomas Berg. Thomas is niet zoals vele andere onderzoekers. Hij heeft geen drankprobleem, geen ex-vrouw, geen kinderen. Wat hij wel gemeen heeft is zijn eigengereidheid en zijn doorzettingsvermogen, iedere zaak moet opgelost worden. Hij is dan weer uniek in zijn hobby: orchideëen en hij heeft een zwak voor koffie, goede koffie, echte koffie. Hij mag dan wel geen vrouw hebben, maar met de vrouwen lukt het niet zo goed. Hij valt nogal eens op de verkeerde die of betrokken is bij het onderzoek of te ver weg woont.
Leuven is het werkterrein van Thomas Berg.

Deze keer ontstaat er veel commotie wanneer een groep van een tweehonderdvijftig vluchtelingen neerstrijken in Leuven. Op een plaats waar een projectontwikkelaar andere plannen mee had. Zijn project krijgt nu vertraging, dreigt een slechte naam te krijgen en minder waard te zijn. Vanaf de komst van de vluchtelingen staan er betogers aan de poort. Al snel volgt een eerste incident, brandstichting dat tot een dode leidt, gevolgd door vergiftigd brood. Degene die het hardst geroepen hebben dat ze geen opvangcentrum wilden, worden als eerste verhoord. Maar als iedereen een ijzersterk alibi heeft, is het moeilijk verdachten op te pakken. De politiek verhoogt de druk, op de voet gevolgd door de pers. Twee instituten waar Berg niet veel mee op heeft.

Zoals ik dat gewoon ben van Jo Claes weer een sterk boek dat het niet moet hebben van actie maar van deduceren, van nadenken, van alibi's checken, nogmaals checken, leugens natrekken en vooral hard werken. Het verloop van de boeken is eigenlijk altijd hetzelfde, maar toch ben ik het nog niet beu.
Het nawoord van de boeken van Jo Claes is ook altijd de moeite waard omdat hij daarin uitleg geeft over historische of kunstwerken die hij gebruikt heeft.
Jo Claes is duidelijk erg goed thuis in de Leuven. Ieder boek heeft een mooie cover met een kunstwerk dat in het nawoord vermeld wordt.