Geen baas in eigen buik

"Persoonschapsamendement: geeft embryo's het grondwettelijk recht op leven, vrijheid en bezit vanaf het moment van bevruchting. Abortus is nu in alle vijftig staten illegaal. Mensen die abortussen uitvoeren kunnen voor doodslag worden aangeklaagd, mensen die abortus willen laten plegen voor samenzwering tot moord. Ook voor in-vitrofertilisatie geldt een nationaal verbod, omdat het amendement de overplaatsing van embryo's uit het lab naar de baarmoeder strafbaar stelt. (De embryo's kunnen geen toestemming geven om te worden overgeplaatst.)" Pagina 41

Welkom in Amerika, er is net een nieuwe nog vrouwonvriendelijkere president aan de macht, het verhaal is een wat als verhaal, dystopisch verhaal. Wanneer het zich afspeelt is niet helemaal duidelijk, maar het kan zich perfect nu afspelen. Er is sprake van een pick-up om platen te draaien en de smartphone lijkt me ook nog niet ingeburgerd, dus het is misschien wel ergens in een recent verleden. De locatie is aan de noordwestkust van Amerika in de staat Oregon.
We volgen de levens van vier vrouwen die door bovenstaande persoonschapsamendement met elkaar verweven geraken. Omdat ik niet veel wil weggeven, noem ik de vier zoals ze in het boek genoemd worden: de biografe, de genezeres, de dochter en de echtgenote.
Wie ze effectief zijn, hun namen, leeftijd, beroep en dergelijke wordt maar mondjesmaat meegedeeld. In het begin zijn dat gewoon de namen waarmee je het moet doen. Ieder van de vier heeft met bovenstaande amendement te maken, op welke manier moet je zelf lezen.

Binnenkort wordt een neveneffect van het amendement van kracht namelijk:
'Ieder kind verdient er twee'.
Dat houdt in dat alleenstaande vrouwen geen kind meer kunnen adopteren. Als alleenstaande die niet zwanger geraakt op de biologische manier en die geen ivf meer mag doen, heb je dan ook nog eens geen recht op het adopteren van een kind.

Het verhaalt alludeert duidelijk op Trump, er is sprake van een roze muur, een virtuele muur tussen Amerika en Canada om te voorkomen dat vrouwen voor een abortus naar Canada trekken.

De cover in het Engels geeft nog iets meer duiding omdat die gezien kan worden als de schaamlippen. In het Nederlands is voor een zandloper gekozen met eicellen die erdoor sijpelen om aan te geven dat de biologische klok van vrouwen loopt. Juist in dit boek is het belangrijk op tijd zwanger te raken, maar ook niet te vroeg want abortus mag niet.
We kijken mee in de hoofden van de vier vrouwen, hoe ze zich proberen te aligneren naar die wet, maar dat eigenlijk niet willen en in opstand willen komen.

Het verhaal over Eivor Minervudottir is eigenlijk ook heel interessant. Dat verweeft zich tussen de andere hoofdstukken en gaat over een vrouw uit de negentiende eeuw die poolreiziger wordt.

Vrouwenrechten zijn een hot item in dit boek, dat moge duidelijk zijn.
Het is stuitend om te zien hoe alle vrouwenrechten waar jaren voor gevochten is, met een handtekening teniet gedaan worden. Nog erger is dat zoveel staten ermee ingestemd hebben. Van baas in eigen buik blijft niets over in deze wereld.

Het verhaal leest heel vlot, bevat zelfs ondanks het thema nog humor.
Het begin is even doorbijten omdat het wat vreemd begint, met een stukje uit het dagboek van Eivor, inclusief doorhalingen. Maar als je verder leest en een beetje vertrouwd geraakt met de personages is het goed te volgen. Er zit ook goede structuur in het boek, duidelijk afgescheiden hoofdstukken met aanduiding wie aan het woord is. De verhalen van de vier vrouwen ontwikkelen zich parallel en leiden uiteraard tegelijkertijd naar een climax waar alles samen komt.

Ik heb dit boek gewonnen, mijn dank gaat uit naar Atlas-Contact de club van Echte Lezers.