Tergend traag en overdreven beleefd

Zes vier is een code die veertien jaar geleden aan een ontvoeringszaak gegeven werd. Toen werd de jonge Shoko ontvoerd. Er is losgeld betaald, maar Shoko werd niet vrijgelaten. Kort daarna werd ze vermoord teruggevonden. Veertien jaar later is er van een dader of daders nog altijd geen spoor.
Nu wil een hoge commissaris uit Tokyo de ouders ontmoeten met veel pers erbij om te tonen dat het onderzoek nog altijd doorgaat.
Mikami was toen een van de rechercheurs, maar is ondertussen overgeplaatst naar mediarelaties. Het botert niet tussen de rechercheurs en mediarelaties. De pers wil altijd over alle feiten beschikken, maar de rechercheurs willen dit uiteraard niet om het onderzoek niet in gevaar te brengen. Dit zorgt voor een spanningsveld en het is voor Mikami altijd balanceren om voldoende informatie te geven om de pers tevreden te houden, maar niet te veel. Hij is er echter niet goed met zijn gedachten bij door de verdwijning van zijn eigen dochter.

Het begin van dit boek vond ik sterk, maar daarna zakte het gigantisch in om te verworden tot een traag boek. De geplogenheden en beleefdheid die met de Japanse cultuur samenhangen zorgen ook niet voor enige actie, integendeel, ze vertragen mee de zaak.
Ik ben nooit echt goed in dit boek geraakt en heb me naar het einde van dit boek moeten worstelen om dan te constateren dat het een echte tegenvaller is. Hier had ik zoveel meer van verwacht.