Teleurgesteld

Anna Fox is psychologe die aan haar huis gekluisterd is wegens agorafobie, al 11 maanden nu. Ze heeft allerlei overlevingsstrategieën met mensen die haar boodschappen en medicatie brengen, een klusjesman die haar met vanalles helpt en het internet. Ze geeft daar advies aan anderen met hetzelfde probleem. Ze vult haar dagen met drinken, medicatie nemen, drinken, medicatie nemen, te veel van alles, zwart-wit films kijken, onregelmatig slapen en met naar de buren te kijken, te gluren.
Op een dag komen de Russells aan de overkant wonen en ze heeft perfect zicht op de perfecte familie, vader, moeder en zoon, perfecte zoon. Op een dag ziet Anna iets bij de perfecte familie. Ze belt de politie maar die geloven haar niet. Want ze drinkt toch te veel en daarbij neemt ze nog medicatie waarvan ze gaat hallucineren? Ze weet niet wat echt en niet echt is, dus hoe kan ze dan weten dat wat ze gezien heeft echt is? Vanaf dat moment raakt ze de pedalen kwijt.

Dit boek is aangekondigd als hét boek van 2018, met quotes van enkele grote schrijvers om het te promoten. De eerste helft voldoet zeker niet, het is traag, het gaat heel veel over oude film in zwart-wit en als je daar niets mee hebt, dan moet je je daar wel een beetje doorheen ploeteren.
De tweede helft is beter en het einde is leuk al had ik het van ver zien aankomen.
Nee, als dit het beste is wat 2018 te bieden zal hebben op boekengebied, dan staat ons een sober 2018 te wachten. Wat mij betreft maar net met de hakken over de sloot.