Spannend en leest als een trein!

Zo, ben ik even door dit boek heengeblazen zeg! Dat vertelt je ook meteen hoe J. Sharpe's schrijfstijl is: vlot, to the point, goed te volgen en nou ja, gewoon lekker up-tempo dus.

Persoonlijk ben ik niet een al te grote fan van de ik-vorm, maar dat is - zoals ik al zei - heel persoonlijk. Een attest aan J. Sharpe's schrijfkunst is dat ik me er in dit boek nauwelijks aan gestoord heb, op 1 moment na, toen het boek ineens van viewpoint wisselde zonder dat ik dat in eerste instantie in de gaten had. Dit kwam grotendeels omdat meer dan de helft van het boek geschreven wordt vanuit Anna's viewpoint en ik totaal niet had verwacht dat er een ander viewpoint bij zou komen. Daar was ik echter na de eerste wisseling snel aan gewend.

Het verhaal speelt zich af in onze hedendaagse wereld en grijpt af en toe terug op het verleden van de hoofdpersoon Anna. Zij wordt wakker in een voor haar onbekende ruimte waarin nare dingen gebeuren, waaruit ze maar tenauwernood wordt bevrijd. Als ze eenmaal bij haar positieven is gekomen blijkt dat ze al twee jaar vermist is. En dat is nog maar het topje van de ijsberg. Want de politie rekent haar in en ze lijkt iets afschuwelijks op haar kerfstok te hebben. Iets, waarvan ze het zichzelf totaal niet voor kan stellen dat ze het gedaan heeft.

J. Sharpe begint echt in medias res, waardoor je al snel op het puntje van je stoel zit, want de (in eerste instantie verwarrende) gebeurtenissen volgen elkaar enorm snel op en gedurende een tijdje begrijp je wel dat er van alles gaande is, maar hoe het in elkaar zit en waarom?

Wat ik ergens jammer vond, was dat er op de achterflap al iets weggegeven werd over engelen, en er in het voorwoord ook een disclaimer staat over religie, want zonder deze clous was het uiteindelijke plot nog verrassender geweest denk ik. Nu was ik namelijk aan het wachten tot dit plotpunt voorbij kwam, ergens is het een spoiler. Ik begrijp de disclaimer overigens wel, want het boek is geschreven vanuit een viewpoint op religie dat diep-gelovigen mogelijk tegen de borst kan stuiten.

Verder ga ik niets weggeven over het plot, dat zou zonde zijn. Het verhaal zit knap in elkaar verweven en dendert zonder pauze op het einde af. Wel had ik een aardig eindje voor het einde door wat de "verborgen" rol is van een van de niet-menselijke hoofdfiguren, waardoor de gebeurtenissen in de laatste stukjes van het boek niet als een hele grote verrassing kwamen. Toch, knap geschreven, en van genoten! Ben inmiddels al begonnen in J. Sharpe's vorige boek, Gebroken Geheugen.