Een ongewoon leven

“Bovendien is het beetje kennis waarover ik beschik toegevoegd aan alle andere verzamelde kennis van de geschiedenis- toegevoegd aan de Grote Bibliotheek als het ware. Dat is geen geringe prestatie meneer. Iedereen, die dat kan zeggen heeft een gelukkig leven gehad” p 556 “

Zo beschrijft Alma Whittaker zichzelf aan haar einde van het leven. Ze beschrijft dat ze een gelukkig leven heeft gehad, niet dat ze een gelukkig mens is geweest.

Alma is geboren in het begin van het jaar 1800, een dochter van een rijke Engelse plantenhandelaar en een erudiete in Nederland geboren moeder. Al van jongs af aan hebben haar ouders haar aangespoord te studeren en te converseren met de wetenschappers, die aan hun tafel werden uitgenodigd. Tot haar vijftigste verblijft ze op het landgoed van haar vader waar ze planten determineert en zichzelf een deskundige maakt door de bestudering van mossen. Haar kortstondige huwelijk verloopt voor haar dramatisch en haar vader stuurt de jonge echtgenoot naar Tahitie waar hij een plantage moet runnen. Na de dood van haar man en haar vader vertrekt Alma naar Tahitie, waar ze onderzoek doet naar de dood van haar echtgenoot. In Tahitie wordt Alma volkomen uit haar veilige leventje gehaald maar ze zet door. Ze krijgt te maken met een totaal andere cultuur, ze heeft een armoedige woning en moet ze voor zichzelf zorgen. Hier heeft ze hier meer contacten dan thuis. Later vertrekt ze via Nieuw Zeeland, Madagaskar, Kaapstad, steden in Afrika, Portugal naar Nederland waar ze in Amsterdam bij haar oom, de broer van haar moeder gaat wonen en werken in de Botanische Tuinen met haar specialiteit; de mossen.

In dit boek wordt haar leven beschreven; een ongewone jeugd waarin ze al vroeg kennis maakt met de wetenschappers van die tijd waar ze mee op gelijke hoogte kan converseren en discussiëren. Ze leeft op een veilig plek, die ze nauwelijks verlaat maar dan ineens laat ze dat alles achter zich en vertrekt op een wereldreis waarin ze kennismaakt met de ruwe zeelui, de mensen en cultuur op Tahitie, de mensen in andere werelddelen en landen In deze tijd zou je zeggen: ze komt uit haar comfortzone.

Op haar reizen en in haar contacten met planten en mensen ontwikkelt ze zich een idee: zo noemt ze het, waarin ze beschrijft hoe er altijd strijd zal zijn in de natuur en dat de sterken overwinnen en de zwakken verdwijnen.

Haar idee komt later in boekvorm alleen dan geschreven door Charles Darwin:”On the origin of the species by means of natural selctions of the preservations of favoured races in the struggle of live. Zij voelt zich daardoor bevestigd in haar idee zonder jaloezie of afgunst. In tegendeel ze bestudeert dit boek met groot enthousiasme en wordt een groot bewonderaar van hem.

Elizabeth Gilbert bekend om haar boek: Eten, Bidden, Beminnen, heeft een indrukwekkende roman geschreven waarin ze het leven beschrijft van een vrouw, die volgens de normen van die tijd een ongebonden leven heeft. Een vrouw, die aan het eind van haar leven, dat leven gelukkig noemt.