Een warm welkom

Sinds ik deze schrijfster voor het eerst ontdekte ben ik steeds meer van haar boeken gaan lezen én ik ben er ook steeds meer van gaan houden. Doordat ik de afgelopen zoveel verschillende verhalen uit haar oeuvre heb gelezen kan ik echter ook een duidelijk onderscheid maken. Zo bevalt haar latere werk me het meest, maar de eerdere boeken spreken me veel minder aan en laat dit boek nu net een bundel zijn met twee oudere verhalen.

Een verhaal dat in 1995 geschreven werd kan al wat gedateerd aanvoelen, maar zowel ‘Plaats voor geluk’ als ‘Diep water’ zijn nog wat ouder. Het eerste verhaal werd namelijk in 1982 uitgebracht terwijl het tweede werd voor het eerst in 1984 werd gepubliceerd en eerlijk is eerlijk in die periode schreef Nora Roberts nog op een heel andere manier.
...
Een boek dat luchtig is en vrij oppervlakkig kan nog steeds erg ontspannend zijn. Een verhaal waarin de handelingen en uitspraken zo tegenstrijdig zijn dat ze je bijna een whiplash bezorgen … tja, dan wordt het voor mij al erg moeilijk om van het boek te genieten.

Dit boek was dus jammer genoeg niet voor mij weggelegd. Al was het tegelijkertijd ergens wel interessant om te zien hoe de schrijfstijl van deze auteur door de jaren heen ontzettend veranderd én gegroeid is.