Kom bij me

Ik hield wel van dit verhaal waar de hoofdpersonages zich een tijdje ontzettend aan elkaar mogen ergeren. De norse en afstandelijke Beau, is bijna even mondig als zijn plastic G.I.Joe alter-ego.
In plaats van Stella gerust te stellen nadat hij haar in de problemen heeft gebracht, jaagt hij haar net nog meer schrik aan.

Terwijl Stella eigenijk al haar hele leven enkel maar wil dat mensen haar accepteren en leuk vinden voor wie ze is (iets dat zelfs haar familieleden niet allemaal doen), lijkt ze nu terecht te komen bij iemand die zich ontzettend aan haar ergert. Een man die van de geur van flashbangs houdt in plaats van rozen, niet bepaald het voorbeeld van een romantisch type.

De nadruk ligt niet zozeer op het romantische, daar lijkt Beau immers niet veel aanleg voor te hebben. Toch leest dit ontspannende boek heerlijk weg door de grappige conversaties, de gekke situaties en de lachwekkende beledigingen die de personages elkaar naar het hoofd smijten. De twee broers en hun oneindige Batman versus Superman discussie, de botsende karakters van Stella en Beau, …

Net als het vorige boek dat ik van deze schrijfster las, ligt ook hier het tempo vrij hoog. Dat moet ergens ook wel vermits het boek slechts 255 pagina’s telt. Het spreekt dan ook voor zich dat je ‘Kom bij me’ in recordtempo lijkt uit te lezen.