Schrijfster Gaby Rasters wordt binnen Fabulous Feelgood altijd nauwlettend in de gaten gehouden. Ze heeft een aantal prachtige en vooral aangrijpende romans geschreven. Romans die door ons met plezier zijn gelezen. Naar haar nieuwste boek, Een vleugje Londen, werd dan ook rijkhalzend uitgekeken. Helma, Marieke en Sanne besloten het boek te lezen en met elkaar te bespreken. Zou dit boek van Rasters ook een succes zijn?

- door Marieke, Sanne en Helma -

Over Een vleugje Londen

Het is een jaar geleden dat Tomas’ grote liefde Maggie overleed. Al een jaar slaapt hij slecht, is hij de bezieling voor zijn werk als parfumeur kwijt en distantieert hij zich van andere mensen. Maar Maggie heeft hem iets nagelaten: een brief die hij precies een jaar na haar overlijden mag openmaken. In de brief draagt ze hem op naar Londen te reizen en hun liefde te bottelen in een nieuw parfum. Tomas besluit de uitdaging aan te gaan, maar op de luchthaven gaat het al mis: hij raakt zijn koffer kwijt. Is het domme pech, of een voorteken?

Sharons leven neemt een dramatische wending als haar vader wordt opgenomen op de psychiatrische afdeling van een ziekenhuis. Ze wist niet eens dat hij ziek was, en aan haar ijzige moeder heeft ze ook al niets. Om de zaken nog ingewikkelder te maken, draagt haar vader zijn levenswerk aan haar over: een verzameling verloren koffers die hij wil herenigen met hun rechtmatige eigenaar. In eerste instantie ziet Sharon weinig in het project. Maar als ze Tomas ontmoet, realiseert ze zich dat herinneringen het dierbaarste bezit zijn dat een mens zich kan wensen. 

Over Gaby Rasters

Gaby Rasters is auteur en moeder van drie kinderen. Ze is dol op social media, nieuwe manieren van samenwerken en het stimuleren van innovatie. Ze debuteerde met haar roman Herkenning waarna de Follow-trilogie volgde. Inmiddels heeft ze meerdere romans én kinderboeken op haar naam staan.

De buddy read

Wat spreekt je zo aan in de boeken van Gaby Rasters? Verwacht/hoop je dat nu ook terug te zien in Een vleugje Londen?

Helma: Ik vind het knap hoe Gaby vaak pittige thema's verwerkt in haar boeken en er toch een prettig leesbare feelgood roman van te maken. Ik verwacht dat ook, zeker met de emotionele verhaallijn van Tomas, ook weer in dit boek terug te zien.

Marieke: Haar boeken lezen prettig. Het is echt feelgood, maar ook realgood, want er zit altijd een maatschappelijk thema in verwerkt. Dat kan gaan om een gebeurtenis, een ziekte, of om anders zijn. Dat maakt het verrassend en realistisch. Het levert soms tranen op bij het lezen en toch sluit het feelgood af. Ik verwacht dat in Een vleugje Londen ook weer terug te zien.

Sanne: Gaby Rasters speelt in haar boeken altijd sterk in op de actualiteit. Of dit nou gaat om verlies, ziekte of zelfs aanslagen, ze zorgt er altijd voor dat haar boeken hedendaags en daarmee ook heel erg herkenbaar zijn. Het kost, mede door haar manier van schrijven, weinig moeite om je in hoofdpersonages in te leven. Ik ga er eigenlijk vanuit dat ze dat ook in Een vleugje Londen heeft gedaan.

Toen je begon met lezen, wat was je eerste reactie?

Helma: De omschrijving van het verhaal sprak me direct aan. Ik was vooral benieuwd naar hoe Tomas zijn herinneringen in een geur zou kunnen vangen. Een origineel uitgangspunt, hoewel ik me eerlijk gezegd helemaal niets kon voorstellen van zo'n proces. Ik zat wel meteen vanaf de eerste pagina in het verhaal. 

Marieke: Het begin vond ik wat rommelig, ik had moeite met het verspringen van perspectief tussen de twee personages in combinatie met van de tijd in beide verhalen die niet synchroon leek te lopen. Daarna vond ik het vooral mooi hoe de twee verhaallijnen samen kwamen en verder gingen als een en werd het verhaal steeds beter en sterker.

Sanne: Ik had om eerlijk te zijn niet heel goed gelezen waar het boek over ging. Ik heb een aantal schrijvers waarvan ik, ongeacht waar het boek over gaat, het verhaal wil lezen. Zo ook Een vleugje Londen. Ik was daardoor verrast over het feit dat parfum zo'n grote rol speelde in het verhaal. Maar ik vond het vernieuwend, leuk! Dat zorgde er ook voor dat ik nieuwsgierig was naar meer en eigenlijk gelijk in het verhaal zat.

Wat vind je van de personages? Welke is je favoriet? Heb je ook een minder favoriet karakter?

Helma: Tomas was mijn favoriete personage. Heel knap hoe Gaby met haar beeldende schrijfstijl woorden geeft aan zijn gemoedstoestand. Ik voelde bijna de zelf de fysieke pijn en emotie die met zijn rouwverwerking gepaard gaat. Hij had direct mijn sympathie. Ik ergerde me een beetje aan Sharon. Ze is wel meelevend naar Tomas, maar is verder vooral met zichzelf bezig. Ze is boos op haar ouders omdat zij haar onwetend hebben gehouden en ze maakt ruzie met haar beste vriend Bryan als hij niet direct voor haar klaar staat. Pas gaandeweg komt ze tot het besef dat de wereld niet alleen om haar draait, dat relaties geen eenrichtingsverkeer zijn en dat ze niet moet blijven hangen in haar bijna kinderlijke slachtofferrol.

Marieke: Beide personages spraken me aan, vooral omdat ze zo verschillend zijn, maar ook omdat ze beide in een moeilijke periode zaten. Daardoor waren het voor mij echte mensen. Hun doen en laten was niet altijd even logisch, maar hè, zo is het in het dagelijks leven ook. Het was mooi om te zien hoe beide personages omgingen met alles en langzaamaan positiever in het leven komen te staan. Alle personages waren me even lief, ook de bijpersonages, ze maakten het verhaal compleet.

Sanne: Tomas vond ik zelf wat minder in begin, ik kan niet heel goed uitleggen waarom. Hij leek zo apathisch en boos. Ik moest ook een beetje wennen aan de naam van zijn overleden partner Maggie. Ik las het elke keer als mahggie en niet al Mehggy, dus als dat bruine goedje wat mijn moeder vroeger altijd in de soep deed, haha. Ik moest mijzelf daarin even herprogrammeren. Sharon vond ik vanwege haar spontane karakter wel leuk, maar ik vond haar haast kinderlijk in hoe klein haar wereldje was. Zo veilig was de omgeving waarin ze zich bevond en toen dat allemaal niet zo rooskleurig bleek (welcome to the real world!) stortte haar wereld in. Ze had maar weinig oog voor wat er bij haar dierbaren speelde.

Hoe bevalt de verhaallijn je?

Helma: Ik vind verhalen die in wisselend perspectief worden verteld altijd fijn om te lezen. Zo leer je de personages van verschillende kanten kennen. Van de twee verhaallijnen vond ik het deel van Tomas het meest emotioneel. Sharons verhaal maakte op mij veel minder indruk. De hoofdrol is duidelijk weggelegd voor Tomas en Sharons personage lijkt voornamelijk te dienen om Tomas zich te laten ontwikkelen van een door verdriet overmande gebroken man naar iemand die het weer aandurft om naar de toekomst te kijken waarin hij eindelijk in staat is om Maggies laatste wens te vervullen. 

Marieke: Zoals ik al schreef, ik had wat moeite met het begin, maar naarmate de verhalen dichter bij elkaar kwamen werd het leuker en beter. Het laatste deel van het boek vond ik het sterkst en daar kreeg ik kippenvel. Ik vond het idee van een verloren koffer, een laatste brief en de rode lijn van parfum in het boek een heerlijke combinatie voor een verhaal. Daarbij thema's van rouw, ziekte, vriendschap, familie en liefde maken het een heerlijk en compleet boek.

Sanne: Ik vind de balans tussen beide verhaallijnen goed. Het duurt ook niet al te lang voordat ze bij elkaar komen en daar houd ik wel van. In sommige boeken blijft het zo om elkaar heen draaien en wacht je vol spanning af wanneer ze elkaar nu zullen ontmoeten. Soms heb ik daar niet zo'n zin in ;) Dat geur een belangrijke rol speelt in een boek (dat dus eigenlijk tweedimensionaal is) vind ik heel bijzonder. Daarmee kwam het verhaal nog meer tot leven. En inderdaad stelde Gaby me niet teleur, ook dit keer bleek het een boek vol heftige emoties. Een echte realgood zoals Marieke al schreef.

Wat is je eindbeoordeling van dit boek?

Helma: Tot bijna het einde wist Gaby me, zeker met het verhaal van Tomas, te ontroeren en me aan de pagina's te kluisteren. Hoewel het ontegenzeggelijk zorgt voor een mooi feelgoodeinde, vond ik de bijna hysterische gebeurtenissen met parfumgroupies en paparazzi, wel erg ongeloofwaardig worden. De opgebouwde emotionele spanning viel hierdoor in een klap weg en dat vond ik ondanks het happy end jammer.  Dat neemt niet weg dat Gaby er met dit boek opnieuw prima in geslaagd is om, zeker met de emotionele en ontroerende verhaallijn van Tomas, zware thema’s geloofwaardig te verwerken in een prettig leesbare roman. 4****

Marieke: Ik heb het boek met zeer veel plezier gelezen. De personages waren niet zo standaard, maar wel leuk en interessant, de verhaallijn was origineel en het boek werd steeds sterker naar het einde toe. Helma zegt hierboven dat ze het einde wat over de top vond. Ik vond het een mooie afsluiting en vond het grappig, juist omdat het een onvoorspelbaar randje kreeg. Het zorgde voor een stukje ontspanning en een heerlijk happy end. Een vleugje Londen kreeg van mij 4**** sterren.

Sanne: Met veel plezier las ik dit boek. Het was voor mij een boek waarin ik even alles kon vergeten, zo'n boek dat je helemaal opslokt. En daar had ik echt zin in. De personages spraken me wisselend aan, maar toch was dat geen belemmering in mijn leeservaring. Het is een mooi en emotioneel boek en ondanks dat ik sommige gebeurtenissen wat ongeloofwaardig vond of dat ik zelf in situaties anders gehandeld zou hebben, heb ik echt van het boek genoten. Ook van mij krijgt Een vleugje Londen 4**** sterren.

Volgens mij kunnen we met drie keer vier sterren wel zeggen dat Een vleugje Londen een aanrader is om te lezen. Het is een heerlijke realgood met een feelgood einde. Heb jij het boek al gelezen? Wat vond jij ervan?