Na Onder sterren mochten Diana en Renate in maart weer samen een boek lezen. Hun oog viel al snel op een boek dat net was verschenen. Helaas kwam het boek niet op tijd binnen en zaten de dames met de handen in het haar. Welk boek moesten zij nu kiezen? Diana stelt voor haar favoriete boek ever samen te lezen. Samen begonnen ze in Dochter van het woud van Juliet Marillier. Een fantasyverhaal met, volgens Diana, voldoende feelgoodelementen omdat het gebaseerd is op een sprookje. Maar kan Renate zich wel in het enthousiasme van Diana vinden?

Over Dochter van het woud

De vesting van Zeven Wateren is een afgelegen, vreemde en stille plaats die bedreigd wordt door vernielzuchtige Britten en Vikingen op oorlogspad.
Binnen de muren van de vesting is Vrouwe Oonagh doorgedrongen, een tovenares die heer Colum in haar bekoringen heeft verstrikt en die de familie wil vernietigen. Sorcha, dochter van Colum is de enige die de betovering kan verbreken. Als zij faalt, zullen haar broers sterven...

Diana in 2009 over Dochter van het woud

'Inmiddels heb ik Dochter van het woud al een paar dagen uit. Wat een juweeltje. Een van de beste boeken die ik de laatste jaren gelezen heb!

Vervolgens ben ik alweer op een zesde in Zoon van de schaduwen (red. deel 2 in de serie). Deze trekt me tot nu toe iets minder dan het eerste deel. Toch vind ik het heerlijk om in de wereld van Zevenwateren te verblijven. Die tijd zou echt mijn tijd zijn. Heerlijk tussen de stoere krijgers en weinig luxe. Dat lijkt me wel wat. Daarom ben ik ook blij dat de serie in ik-vorm is geschreven. Zo waan ik me nog gemakkelijker in het Ierland van vroeger.'

De stellingen

1. Hervertellingen van sprookjes zijn op voorhand feelgood

Diana: Eigenlijk klopt deze stelling exact voor mij. Ik ben zo gek op sprookjes en kan zo uitkijken naar het lezen van een hervertelling ervan dat ik op voorhand al een feelgoodgevoel heb. Ik moet zeggen dat ik dat de eerste keer dat ik dit boek las niet had, omdat ik toen nog niet bekend was met Marillier en haar boeken. Maar toen ik de hervertelling Cinder las van Marissa Meyer (voor mij geniaal) keek ik ineens anders aan tegen opnieuw vertelde sprookjes en keek ik er echt naar uit om Dochter van het woud opnieuw te lezen.

Renate: Op zich wel, vooral omdat de oorspronkelijke sprookjes van Grimm vaak toch duister zijn, maar de sprookjes die wij nu vaak kennen, mede dankzij Disney, hebben natuurlijk meestal een hoog er was eens  en leefden nog lang en gelukkig -gehalte en goed einde, dus in die zin wordt ik altijd blij van sprookjes. Sprookjes zijn ook vaak duidelijk goed en slecht, dus dat vind ik altijd wel prettig.

2. Sorcha is een personage van wie je wel moet houden

Renate: Sorcha is eigenlijk gewoon een stoere chick, alles wat ze doet, doet ze uit liefde voor haar broers. De offers die ze maakt doet ze zonder zeuren en ze gaat altijd maar door met één doel voor ogen. Wel ziet ze daardoor andere dingen over het hoofd, maar als ze dan ook nog tegenslagen heeft en last krijgt met de griezel Richard (de oom van Red) maar toch zelf sterk blijft, ja dan moet je wel van haar gaan houden.

Diana: Ik moest zowel de eerste als de tweede keer in het begin enorm aan Sorcha wennen. Ze is duidelijk tussen de mannen opgegroeid, en daardoor is ze een sterke vrouw die leeft voor haar familie. Ze is doelgericht en durft offers te brengen. Ik vind haar stoer. Ze heeft lef en daar hou ik van. Daardoor krijg ik respect voor een personage. Tijdens het herlezen kon ik me wel sneller met haar identificeren. Ik zou haar lef wel kunnen gebruiken soms. De loyaliteit naar haar familie zorgt ervoor dat je van dit personage gaat houden.

3. Dochter van het woud heeft net als veel feelgood ook een diepere laag en boodschap

Diana: Fantasy heeft vaak een boodschap. In Dochter van het woud zie ik een duidelijke boodschap in familiebanden. Ondanks dat je je familie niet voor het kiezen hebt, en je door het lot van familieleden soms zwaar kunt lijden, is er onvoorwaardelijke liefde. En die liefde is prachtig. De boodschap in mijn ogen is dan ook vooral dat familie misschien niet perfect is, maar dat het belangrijk is hen te accepteren zoals zij zijn. En hoop, hoop houden en geloven dat alles goed komt. Soms lijk je doelen niet te kunnen behalen, maar door de hoop dat alles goed komt, kun je verder en dat zorgt er onbewust voor dat alles juist wel op z'n pootjes terecht komt.

Renate: Ik vind het altijd moeilijk om een boodschap uit een boek te halen, maar dit boek laat wel zien dat niet alles zwart wit is, maar dat er ook grijze gebieden zijn, maar ook dat je moet geloven in wat je kunt, hoop moet houden dat alles weer goed komt.

4. Door de sprookjesachtige/mystieke zinnen krijg je direct een feelgood gevoel

Renate: Je wordt er wel blij van in ieder geval!

Diana: Een van de redenen dat ik van sprookjes houd, is de schrijfstijl. Net zoals in de film Beauty and the Beast, alleen de manier van vertellen maakt mij warm en gelukkig vanbinnen. Marillier weet dit gevoel met haar zinnen ook op te wekken.

5. Ondanks de magie en de kommer en kwel die de personages meemaken, heb je aan het eind van het verhaal toch een goed gevoel

Renate: Toen het einde van het boek naderde, dacht ik oh nee, het zal toch wel een mooi sluitend einde hebben? Ik kwam er toen pas achter dat het een eerste deel uit een serie boeken was en als ik ergens een hekel aan heb is wel een open einde waardoor je eigenlijk gelijk door moet lezen in een volgende deel. Dat was gelukkig niet zo.
Ondanks alles wat Sorcha mee maakt, is al het positieve het meeste aanwezig, vooral ook omdat Sorcha ondanks haar zwijgen een band opbouwt met mensen die haar lief hebben, dit is mooi om te lezen. En als je dan ook het gevoel hebt dat ze de goede kant weer opgaat, dan moet je wel met een goed gevoel afsluiten, toch?

Diana: Toegegeven, gedurende het verhaal lijkt alles mis te gaan en heb je er bijna een hard hoofd in dat het nog goed gaat komen. Maar je voelt aan alles dat het een sprookje is en sprookjes lopen normaal goed af. Dat sprookjesgevoel blijft aanwezig tijdens het lezen en daardoor komt er een soort adrenaline vrij die blij maakt. Maar vooral het einde geeft mij een goed gevoel. Door het einde sla ik het boek met een glimlach dicht. 

Nu ben ik wel benieuwd hoe het je is bevallen om hem te herlezen Diana? Was het nog steeds een 5 sterren boek voor je?

Jazeker! Het is dat ik een hele stapel boeken heb liggen, anders was ik weer direct doorgegaan in deel 2, Zoon van de schaduwen. Het sprookjesgevoel is een gevoel dat ik heel fijn vind en ik vind het heerlijk om in het 'oude Ierland' te verblijven. De gebruiken en de sfeer, ik zou er bijna zelf in willen leven. Bijna, want ik hou toch ook wel een beetje van de luxe die wij nu hebben. Renate, wat is jouw eindoordeel?

Renate: Het boek had ik zonder deze buddy niet snel opgepakt, ook al spreekt Ierland mij erg aan altijd, in het begin dacht ik dat we een soort Tristan en Isolde verhaal kregen, maar dat was helemaal niet zo, werd erg verrast door de rest van het verhaal.
Ik heb het met veel plezier gelezen en ben ook erg benieuwd naar de volgende delen en andere boeken van Juliet Marillier.
Hoe het verder gaat met de familie van Sorcha, haar gezin en haar broers, wordt vast vervolgd.

Hadden jullie al eens gehoord van Juliet Marillier en ook al iets van haar gelezen? Wij zijn benieuwd, laat het weten in een reactie onder deze blog.